آیت اله فتحی

آمادگی جسمانی یکی از مولفه های اساسی در زندگی سالم می باشد که می تواند به بهینه زندگی کردن و کارایی و بهره وری نیروی انسانی در سازمانها کمک کند. در این میان با توجه به ماموریتهای خاص و حیاتی ناجا و نیاز به آمادگی جسمانی بالا این مسئله می تواند اهمیت بسزایی داشته باشد. با توجه به اهمیت موضوع این پژوهش با هدف تعیین سهم آمادگی جسمانی در سلامت روانی و کیفیت زندگی می باشد. به همین منظور آزمون آمادگی جسمانی (شامل دو ۱۰۰ متر، دو ۲۴۰۰متر، شنا سوئدی و دراز نشست) برگزار شد و آزمون های سلامت عمومی(GHQ) و رضایت از زندگی(SWLS) داینر در بین آزمودنی ها اجرا شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره استفاده شد. نتایج تحلیل نشان داد که بین دو گروه(افراد دارای آمادگی جسمانی بالا و افراد دارای آمادگی جسمانی پایین) در متغیرهای اضطراب، افسردگی، کارکرد اجتماعی و کیفیت زندگی تفاوت معناداری به نفع گروه دارای آمادگی جسمانی بالا وجود دارد. به این معنی که افراد با آمادگی جسمانی بالا اضطراب، افسردگی و اختلال در کارکرد اجتماعی پایینی داشتند و از کیفیت زندگی بالایی برخوردارند. نتایج این تحقیق می تواند مورد استفاده مسئولان تربیتی سازمان ناجا در جهت نگه داشت روحی و روانی کارکنان قرار گیرد.

آمادگی جسمانی, نشانه های مرضی جسمانی, اضطراب, افسردگی, رضایت از زندگی