حمید بخشنده - عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب

سورن کیئرکگور بنیان گذار اگزیستانسیالیسم معاصر است و ابزارهای مفهومی آن را پدید آورده است. از نظر او، خدا خودش را به عنوان شیئی که ما آن را مطالعه نماییم مکشوف نمی سازد، بلکه او شخصی است که با ما تماس شخصی دارد. او واژه «اگزیستانس» را از آن جهت برای «انسان» به کار می برد که فردی آزاد، انتخابگر، دردمند، جدای از جمع، دارای شور و شوق و همواره در حال شدن است. از نظر کیئرکگور، در مراحل زندگی انسان، فرد زیبایی طلب خود را متعهد و ملتزم به هیچ امری نمی داند. اما انسان اخلاقی در اندیشه انجام دادن تکلیف است؛ معمولا ازدواج می کند و دارای حرفه ای است؛ درستکار و پاکدامن است. انسانی که در مرحله سوم یعنی سپهر دینی زندگی می کند، مظهر ایمان است؛ خصوصیت بارز این مرحله، محنت و سعی مدام برای مسیحی شدن یعنی دست کشیدن از هرگونه مطلوب نسبی برای وصول به مطلق است. مقاله حاضر ابتدا ریشه ها و زمینه های اندیشه کیئرکگور را که در آثار گوناگون وی نمود یافته است، تحلیل می کند؛ سپس درون مایه های تفکر او را بیان می کند؛ و در پایان به بررسی و نقد اندیشه او می پردازد.

کیئرکگور, خداشناسی وجودی, تفرد, هراس, ناامیدی, جهش ایمان