سیدمرتضی هاشمی - دانشجو کارشناسی آموزش ابتدایی پردیس دکتر شریعتی ساری
امیرعلی بخشی - دانشجو کارشناسی آموزش ابتدایی پردیس دکتر شریعتی ساری
امیرحسین طالبیان شلیمکی - دانشجو کارشناسی آموزش ابتدایی پردیس دکترشریعتی ساری

نوآوری در آموزش به معنای احیا، باز سازی و ایجاد تغییرات است که سبب تحول در نظام آموزشی موجود و بهینه سازی وارتقایکیفی آموزش در مدرسه می شود. این تغییرات ناظر بر محتوای آموزش ، روش های تدریس و بهره گیری از فناوری های جدیداست. این پژوهش با هدف بررسی تجارب جهانی در زمینه نوآوری های آموزشی از منظر شیوه های تولید، پذیرش و اجرای نوآوریدر آموزش انجام شد که روش آن مروری کتابخانه ای بود. اگر چه تحول واقعی در آموزش وپرورش نیازمند تغییر و تحول در همهی ارکان و کل ساختار نظام آموزشی است، با این وصف معلمان می توانند ، با استفاده از روش های جدید و مبتکرانه ، فرایند یاددهیرا از شکل سنتی و غیر فعال ، به فرایند یاد دهی و یادگیری فعال تبدیل کنند. فرایند ی که در آن معلم طراح و راهنمای برنامه یآموزشی و دانش آموزان مسئول و مجری فعالیت های یادگیری هستند. در این رویکرد ، دانش آموزان دیگر مطالب را مستقیما ازمعلم دریافت نمی کنند ، بلکه خود به جمع آوری و تحلیل اطلاعات می پردازند و خود را در نتایج حاصل و مفقیت های آموزشیکلاس درس شریک و سهیم می دانند. از این رو ، از روحیه ای شاد وبا نشاط برخوردارند و از فعالیت های آموزشی لذت می برند.

نوآوری، تجربیات، آموزش