سیدمحمدمهدی حسینی ایزدی - دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان گرگان پردیس ایت الله خامنه ای
محسن عاشوری شیخی - دانشجوی کارشناسی پیوسته آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان گرگان پردیس ایت الله خامنه ای
زهرا ریاحی - کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان گرگان پردیس امام خمینی (ره)
عفت خدیوی - کارشناسی روانشناسی دانشگاه زاهدان

مقاله حاضر به روش مروری- کتابخانه ای است، که با توجه به نظرات اندیشمندان این عرصه به رشته تحریر در آمده است. هدف از این مطالعه بررسی درصد شیوع اختلال نارساخوانی در دوران ابتدایی انجام گرفته میباشد. محتوای لازم برای نگارش این مطالعه از طریق جستجو در پایگاههای اطلاعاتی (SID)، scholar G و موتور جستجوی گوگل بدست آمده است. نتایج بدست آمده نشان میدهد، نارساخوانی یا عدم توانایی در دست یافتن به مکانیزم درست قرائت یکی از مسائلی است که بعد از جنگ جهانی دوم توجهات ویژه ای را به خود معطوف داشته است، در حالی که قبل از جنگ جهانی دوم برای تبیین آن به کودنی ذهنی یا تنبلی دانش آموز متوسل می شدند و یا آن را بدون تبیین می گذاشتند ولی امروزه جزو اختلالات آموزشگاهی یادگیری به حساب می آید و در طی چند دهه اخیر است که متخصصان مختلف از جمله متخصصان کودکان به اهمیت نقشی که باید در مورد کودکان مبتلا به اختلالات آموزشگاهی ایفا کنند پی برده اند.

نارسا خوانی، عدم توانایی، دانش آموز