پرندوش هاشمی زاده - First Author - Internist, Metabolic Disorders Research Center, Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran.
رضا حبیبی تیرتاشی - First Author - General Physician, Metabolic Disorders Research Center, Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran.
فرزاد حدائق - Professor of Endocrinology and Metabolism, Department of Endocrinology, Prevention of Metabolic Disorders Research Center, Research Institute for Endocrine Sciences, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
سعید گل فیروزی - Assistant Professor of Emergency Medicine, Department of Emergency Medicine, Clinical Research Development Unit (CRDU), ۵th Azar Hospital, Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran.
محمدهادی قریب - Assistant Professor of Radiology, Clinical Research Development Unit (CRDU), ۵th Azar Hospital, School of Medicine, Golestan University of Medical Sciences Gorgan, Iran.
سعید امیرخانلو - Associate Professor of Nephrology, Department of Internal Medicine, Clinical Research Development Unit (CRDU), Sayyad Shirazi Hospital, Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran.
مریم کبوتری - Assistant Professor of Endocrinology and Metabolism, Department of Internal Medicine, Metabolic Disorders Research Center, Golestan University of Medical Sciences, Gorgan, Iran and Researcher, Prevention of Metabolic Disorders Research Center, Research In

زمینه و هدف: با در نظر داشتن پرفشاری خون به عنوان شایع ترین هم ابتلایی در بیماران COVID-۱۹؛ این مطالعه به منظور تعیین ویژگی های بالینی و عوامل خطر مرتبط با مرگ ومیر درون بیمارستانی بیماران مبتلا به COVID-۱۹ با سابقه پرفشاری خون انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی روی ۵۲۷ بیمار (۲۷۷ مرد و ۲۵۰ زن) با میانگین سنی ۶۴.۷۳±۱۳.۱۳ سال مبتلا به پرفشاری خون آلوده به COVID-۱۹ بستری در مرکز آموزشی درمانی شهید صیاد شیرازی از اسفند ۱۳۹۸ لغایت شهریور ۱۳۹۹ انجام شد. داده ها با استفاده از سیستم اطلاعاتی بیمارستان استخراج و با اطلاعات ثبت شده در پرونده بیماران و طی تماس تلفنی با آنان تکمیل شد. ارتباط بین عوامل خطر و مرگ ومیر درون بیمارستانی COVID-۱۹ با تحلیل رگرسیون لجستیک در سه مدل شامل مدل ۱ (اطلاعات دموگرافیک و شرح حال بیماران)، مدل ۲ (مدل۱ به همراه علایم حیاتی و درصد اشباع اکسیژن هنگام بستری) و مدل ۳ (مدل ۲ به همراه یافته های آزمایشگاهی هنگام بستری) سنجیده شد. در هر مدل، نسبت شانس و فاصله اطمینان ۹۵ درصد برای هر یک از عوامل مرتبط با مرگ ومیر درون بیمارستانی گزارش شده و قدرت تمایز نتایج در مدل ها با محاسبه سطح زیرمنحنی تصحیح شده نمودار مشخصه عملکرد، آزموده شد. یافته ها: از تعداد کل ۵۲۷ بیمار بستری، ۸۸ بیمار (۱۶.۶%) طی ۶.۴۸ روز بستری فوت کردند که ۴۷ بیمار مرد بودند. در مدل۱، مصرف تریاک (CI۹۵%=۱.۱۶-۳.۸۵, OR=۲.۱۱) و اختلال شناختی (CI۹۵%=۰.۹۸-۵.۴۰, OR=۲.۳۰) با خطر بالاتر مرگ ومیر ارتباط داشتند (سطح زیر منحنی=۰.۶۵). در مدل۲، با اضافه شدن علایم حیاتی و درصد اشباع اکسیژن، اختلال شناختی ارتباط معنی دار خود را از دست داده و تنها مصرف تریاک (CI۹۵%=۱.۰۹-۳.۱۹, OR=۱.۸۷)  و درصد اشباع اکسیژن (CI۹۵%=۰.۹۰-۰.۹۵, OR=۰.۹۳) با مرگ ومیر درون بیمارستانی مرتبط بودند (سطح زیر منحنی=۰.۷۳). در مدل۳ پس از اضافه شدن یافته های آزمایشگاهی، با سطح زیر منحنی ۰.۷۹ (CI۹۵%=۰.۷۰-۰.۹۰) هر درصد اشباع اکسیژن بالاتر هنگام بستری با کاهش ۷ درصد مرگ و میر درون بیمارستانی همراه بود (CI۹۵%=۰.۸۸-۱.۰۰, OR=۰.۹۳). همچنین مصرف تریاک و کراتینین بالا نیز منجر به افزایش مرگ ومیر گردید که از نظر آماری معنی دار نبودند. نتیجه گیری: با توجه به ارتباط درصد اشباع اکسیژن در هنگام بستری با مرگ ومیر درون بیمارستانی بیماران مبتلا به پرفشاری خون و COVID-۱۹، داده های پالس اکسیمتری هنگام بستری اهمیت ویژه ای در ارزیابی این بیماران دارد.

COVID-۱۹, Hypertension, Hospital Mortality, COVID-۱۹, پرفشاری خون, مرگ و میر بیمارستانی