محمدرضا قربانی محمدآبادی - دکتری روانشناسی بالینی دانشگاه پردیس آمل، کارمند علوم پزشکی کاشان (نویسنده مسئول)
مائده مهدی پور - کارشناسی روانشناسی موسسه غیرانتفاعی فیض کاشانی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی و سبک فرزندپروری مادران با انگیزش پیشرفت فرزندان آن ها در کودکان دبستانی می باشد. به منظور بررسی این موضوع هشت فرضیه تدارک دیده شده است. برای آزمون فرضیه های فوق از میان دانش آموزان مشغول به تحصیل در مقطع دبستان ۵۰ نفر دختر و پسر و ۵۰ نفر از مادران آن ها به صورت تصادفی انتخاب شدند و برای سنجش انگیزش پیشرفت فرزندان از آزمون انگیزش پیشرفت ACMT و برای سنجش ویژگی های شخصیتی والدین آن ها از پرسشنامه شخصیتی ۵ عاملی NEO (فرم کوتاه) و برای سنجش ویژگی های سبک فرزندپروری از پرسشنامه دایانا بامریدPSI استفاده شد و داده های مورد لزوم استخراج و از طریق آمار توصیفی و استنباطی، میانگین، واریانس و آزمون t دو گروه مستقل جهت مقایسه میانگین های دو گروه مورد پردازش قرار گرفت. نتایج همبستگی نشان داد که سبک فرزندپروری اقتدار منطﻘی و انگیزش پیشرفت رابطه معناداری دارند. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که این سبک و ویژگی های شخصیتی والدین، انگیزش پیشرفت را پیش بینی کنند. در صورت استفاده از این سبک، انگیزش پیشرفت فرزند افزایش می یابد.

ویژگی های شخصیتی، سبک های فرزندپروری، انگیزش پیشرفت