در این پژوهش مقاومت به پوسیدگی چند سازه باگاس- پلی پروپیلن مورد بررسی قرار گرفت. ارزیابی تاثیر درصدهای متفاوت باگاس (۴۰، ۵۵ و ۷۰ درصد) و نیز تاثیر درصدهای وزنی متفاوت سازگارکننده مالئیک انیدرید پلی پروپیلن (۰، ۴ و ۶ درصد) بر میزان پوسیدگی چند سازه در این پژوهش مورد توجه بوده است. آزمون پوسیدگی مطابق با آیین نامه اصلاح شده ۹۹-۱۴۱۳D استاندارد ASTM با استفاده از قارچ مولد پوسیدگی سفید به نام رنگین کمان (Trametes versicolor) انجام پذیرفت. جهت اطمینان از سالم بودن و فعالیت درست قارچ ها، یک تیمار نمونه چوبی توسکا نیز برای آزمون پوسیدگی در نظر گرفته شد. داده های به دست آمده با استفاده از تجزیه واریانس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بیانگر آن بود که افزایش درصد باگاس با افزایش میزان کاهش وزن و پوسیدگی در چند سازه همراه بوده است. همچنین، تیمارهای بدون سازگارکننده نسبت به تیمارهای دارای سازگار کننده از کاهش وزن بیشتری برخوردار شدند و با افزایش میزان سازگارکننده، میزان پوسیدگی نیز کاهش یافت.