ارزیابی توان اکولوژیک یک رویشگاه جنگلی، در واقع ارایه شاخص یا شاخص هایی است که توان یک رویشگاه جنگلی را در ایفای نقش های متفاوت مختص جنگل نشان می دهد. جنگل خانیکان چالوس با توجه به موقعیت مکانی اش در بخش پایین بند حاشیه خزری و با توجه به کارکردهای متفاوتی که داراست، نیازمند بررسی دقیقی بوده تا به عنوان معرفی از جنگل های پایین بند اکوسیستم های جنگلی شمال مورد ارزیابی قرار گیرد. به همین منظور در این پژوهش گروه های چوبی جنگل خانیکان براساس مشخصه های خاک (اسیدیته، کربن، نیتروژن، فسفر) با استفاده از تئوری منطق فازی و تحلیل رگرسیونی مورد ارزیابی قرار گرفت. برتری این تئوری در آن است که به جای یک عدد، دامنه ای از اعداد با درجه امکان مشارکت در ارزیابی توان اکولوژیک در نظر گرفته می شود. تعداد ۱۸۰ قطعه نمونه با روش نمونه برداری تصادفی سیستماتیک و با سطح نمونه ۴۰۰ مترمربع جهت برآورد عناصر چوبی به کار گرفته شد. در داخل هر یک از قطعات نمونه، تعداد و درصد حضور هر یک از گونه های چوبی با اندازه گیری قطر تاج پوشش ثبت گردید. در هر یک از قطعات نمونه پیاده شده، نمونه خاک ترکیبی با گودبرداری از چهار گوشه و مراکز قطعات نمونه از عمق ۳۰-۰ سانتی متر برداشت گردید. در مجموع ۱۸۰ گروه چوبی در منطقه مورد مطالعه تشخیص داده شد که متشکل از گونه های ممرز، انجیلی، ولیک، بلوط، شمشاد، خرمندی، خاس، ملج، ازگیل وحشی، توسکای قشلاقی، لرگ، پلت، انجیر و کوله خاس بوده اند. هر یک از گونه های یاد شده با نسبت های مختلف در قطعات نمونه پراکنده شده بود. به منظور ارزیابی هر یک از گروه های جنگلی، مشخصه های خاک به عنوان داده های ورودی در سیستم فازی درج شد. برای هر یک از این مشخصه ها توابع عضویت مثلثی تعریف گردید. در مجموع ۸۱ الگوریتم فازی براساس مشخصه های مورد بررسی نوشته شد. برای هر یک از قواعد فازی، اوزانی در نظر گرفته شده و کلاسه های ارزیابی به عنوان خروجی تعریف گردید. در نهایت، کلاسه های ارزیابی داده های ورودی به سیستم فازی نیز به صورت مجزا ساخته شد. نتایج ارزیابی صورت گرفته نشان داد که گروه های جنگلی که با ترکیب خالص گونه ممرز قرار گرفته اند دارای توان و پتانسیل بالاتری از نظر مشخصه های خاک نسبت به سایر گروه های دیگر بوده اند. همچنین تجزیه رگرسیونی روش گام به گام نشان داد که با استفاده از متغیر pH، توان اکولوژیک گروه های جنگلی قابل پیش بینی است.