اسلام جاودان خرد - دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس تهران، ک
محسن پاکباز - کارشناسان اداره کل محیط زیست استان کهکیلویه و بویراحمد
نواز پور شهریاری
راحله باقری

هجوم آفت های گوناگون به فرآورده های کشاورزی یکی از مشکلاتی است که از دیرباز متوجه فعالیتهای این بخش از اقتصاد جهان بوده است. دررویارویی با این مشکلات شیمی دانان در سال 1491 ترکیبات شیمیایی جدید را برای مبارزه با انواع آفتهای گیاهی پیشنهاد کردند که امروزه به نام آفتکش یا زیستکش مورد استفاده قرار می گیرند. یک آفت کش مطلوب و سازگار با محیط زیست باید ویژگیهای متعدی داشته باشد، فقط آفت مورد نظر را نابود کند، اثرات سوء بهداشتی )در دراز مدت یا کوتاه مدت( بر سلامتی انسان نداشته باشد، قابل تجزیه در طبیعت باشد و استفاده از آن مقرون به صرفه باشد. این سموم برای کشاورزان مگایایی مانند افگایش تولید مواد غذایی و کاهش هزینه های تولید سود آوی نیز دارند. که البته بدلیل محدود و آسیب پذیر بودن منایع طبیعی اثرات شناخته شده آفتکشها بر محیط زیست و سلامت انسان، کاهش در مصرف آنها ضروری بنظر میرسد. بدلیل روند رو به رشد جمعیت انسانی بر روی کره زمین استفاده از کشاورزی پایدار جهت تیامین نیاز غذایی آنها و ایجاد یک جامعه پایدار امری واجب است که جهانیان باید برای گسترش و تداوم آن تلاش بیشتری به خرج دهند و اینکه با دو روش مدیریت تلفیقی آفات و مدیریت مصرف آفتکشها میتوان میگان استفاده از آفتکشها را کاهش داد.

آفت، آفتکش، اثرات زیست محیطی، مدیریت تلفیقی، کشاورزی پایدار، جامعه پایدار