محدثه باقی - کارشناسی ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بیرجند، بیرجند، ایران

جهت یابی یکی از مهم ترین نیاز های هر فرد علی الخصوص افرادی است که دارای مشکلات بینایی هستند. پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های جهت یابی بر عملکرد حرکتی کودکان نابیناو کم بینا انجام شد. پژوهش حاضر از نوعپژوهش های کمی و در زمره پژوهش های نیمه آزمایشی تک گروهی با پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه پژوهش شامل تمامیدانش آموزان دبستان ابتدایی وصال شهر بیرجند در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود. با توجه به تعداد کم جامعه از نمونه گیریاستفاده نشد و تمام شمار شدند (۱۱ نفر). همچنین با توجه به عدم کفایت تعداد آزمودنی ها امکان در نظر گرفتن گروه گواه (کنترل)وجود نداشت. برای سنجش میزان جهت یابی دانش آموزان از روش مشاهده رفتار استفاده شد که در سیاهه های مشاهده ثبت گردید.برای سیاهه مشاهده از سیاهه ارزشیابی مهارت های حرکتی [۴] استفاده شد. پروتکل مداخله آموزشی پژوهش حاضر با اقتباس از[۴]طراحی شده است. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون نی گروه های وابسته انحام نند. نتایج نشان داد که بین نمره پیشآزمون و پس آزمون گروه مداخله. تفاوت معناداری وجود دارد و میانگین آزمودنی ها در پس آزمون بالاتر است. از این رو می توانامیدوار بود که این روش اموزش جهت یابی مفید است.

نابینا، کم بینا، عملکرد حرکتی، جهت یابی