زهرا حسین زاده ملکی - دانشجوی دکترای روان شناسی، گروه روان-شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
کاظم رسول زاده طباطبایی - دانشیار گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
علی مشهدی - دانشیار گروه روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
فاطمه محرری - دانشیار روان پزشکی کودک و نوجوان، مرکز تحقیقات روان پزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

مقدمه: اختلال نارسایی توجه فزون­کنشی (ADHD) از رایج­ترین اختلالات کودکی است و توجه اندکی به پدران و تجربیات آن­ها صورت گرفته است. هدف از این مطالعه، درک عمیق­تر تجربیات زندگی پدران ایرانی دارای کودک با تشخیص ADHD در سنین پیش از دبستان بود.روش­کار: این پژوهش مطالعه ای کیفی از نوع پدیدارشناسی است. شرکت­کنندگان تعداد ۹ پدر دارای فرزند ۴ الی۶ ساله مبتلا به ADHD بودند و با استفاده از نمونه­گیری هدفمند و تا حد رسیدن به اشباع انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات با مصاحبه ی عمیق انجام شد. مصاحبه­ها بر اساس روش کلایزی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته­ها: ساختار اساسی تجربیات پدران، مواجهه­ی مستمر با چالش­های روزآمد بود که در قالب موضوعات اصلی مرتبط قرار داشت: فراز و نشیب در مدیریت موثر رفتار، نارضایتی از خدمات سلامت روان و تعامل­های نامطلوب.نتیجه­گیری: افزایش آگاهی در مورد تجربیات پدران دارای فرزند پیش­دبستانی مبتلا به ADHD برای جهت­دهی عملکرد و ارایه حمایت مناسب، مفید است.

اختلال نارسایی توجه فزون کنشی, پدران, پدیدارشناسی, پیش دبستانی, تجارب