CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

اثربخشی مداخله جیره عاطفی بر رابطه والد-کودک و استرس والدینی مادران خردسالان با علائم شبه اتیسم در معرض دایه گری دیجیتالی

عنوان مقاله: اثربخشی مداخله جیره عاطفی بر رابطه والد-کودک و استرس والدینی مادران خردسالان با علائم شبه اتیسم در معرض دایه گری دیجیتالی
شناسه ملی مقاله: JR_DMED-26-4_001
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:

سعید صادقی - گروه روان شناسی بالینی و سلامت، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران
حمیدرضا پوراعتماد - گروه روان شناسی شناختی، پژوهشکده علوم شناختی و مغز، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران
رضا خسروآبادی - گروه مدلسازی، پژوهشکده علوم شناختی و مغز، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران
جلیل فتح آبادی - گروه روان شناسی تربیتی و تحولی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی و پژوهشکده علوم شناختی و مغز، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران
صدیقه نیکبخت - گروه نورولوژی اطفال، مرکز طبی کودکان، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

خلاصه مقاله:
مقدمه و هدف: در سال­های اخیر استفاده افراطی از وسایل دیجیتال در خردسالان افزایش چشمگیری داشته است و این استفاده افراطی پیامدهای نامناسب جسمانی، شناختی، هیجانی، اجتماعی و روانی از جمله تضعیف رابطه والد-کودک را به دنبال داشته است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله جیره عاطفی بر غنی­سازی رابطه والد-کودک و کاهش استرس والدینی در مادران خردسالان در معرض دایه­گری دیجیتالی انجام شد.   مواد و روش­ها: طرح پژوهش شبه تجربی از نوع پیش­آزمون-پس آزمون-پیگیری بدون گروه کنترل بود. ۱۲ نفر از خردسالان در معرض دایه ­گری دیجیتالی با علائم اتیسم که به مرکز اتیسم آوا مراجعه کردند به­صورت در دسترس به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به مدت ۲ ماه مداخله جیره عاطفی دریافت کردند. برای ارزیابی اثربخشی مداخله از فرم کوتاه مقیاس رابطه والد-کودک (۱۹۹۴) و فرم کوتاه مقیاس استرس والدینی (۱۹۹۰) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم افزار SPSS۲۵ استفاده شد.   نتایج: نتایج آزمون تحلیل واریانس اندازه­گیری­ مکرر نشان داد که شرکت در مداخله جیره عاطفی سبب کاهش میزان مواجهه خردسالان با وسایل دیجیتال، افزایش نزدیکی و کاهش تعارض در رابطه بین والد-کودک، کاهش استرس و آشفتگی والدین و نیز بهبود تعاملات ناکارآمد بین والدین و کودک شده است. اندازه اثر مداخله بر کاهش میزان استفاده از وسایل دیجیتال بزرگ و بر مولفه های استرس والدینی و نزدیکی-تعارض رابطه بین والد-کودک متوسط بود و اثربخشی پس از گذشت دو ماه از اتمام مداخله پایدار بود.   نتیجه­ گیری: بر اساس یافته­ها، آموزش به والدین برای غنی­سازی عاطفی رابطه با کودک در معرض دایه­­ گری دیجیتالی با کاهش میزان مواجهه با وسایل دیجیتال، بهبود رابطه والد-کودک و کاهش استرس والدینی همراه بود؛ بنابراین از این روش می­توان برای غنی­سازی زندگی خردسالانی که در معرض دایه گری دیجیتالی بوده­اند، استفاده کرد.

کلمات کلیدی:
خردسالان, غنی سازی عاطفی, دایه گری دیجیتالی, رابطه والد-کودک

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1749125/