فرزانه رزاقیان - جهاددانشگاهی خراسان رضوی- واحد مشهد

از منظر زیست محیطی، ساختمان ها نیمی از مصرف انرژی و مواد خام در سراسر کره زمین را دربرمی گیرند و مسئول ۳۶ درصد زباله تولید شده هستند. به گزارش سازمان بهینه سازی مصرف سوخت، میزان مصرف انرژی در ایران ۲/۵ برابر استاندارد جهانی است. در این میان شهر مشهد به عنوان دومین کلانشهر ایران، همواره در حال رشد و توسعه بوده و ساختمان های کنونی نه با برنامه و قواعد خاص زیست محیطی، بلکه بر اساس ضوابط محدودی ساخته شده اند، همچنین در این ساختمان ها ایده طراحی اکولوژیکی و معماری سبز مغفول مانده است. لذا این مقاله با هدف ارتقاء سطح کیفیت ساخت و ساز، کاهش مصرف منابع و اتلاف انرژی در بخش عظیم ساختمان در کلانشهر مشهد، سعی دارد با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و  روش های گردآوری اسنادی و کتابخانه ای و بهره گیری از استانداردهای بین المللی ساختمان سبز، به تبیین جایگاه ساختمان سبز در برنامه های توسعه شهری مشهد پرداخته و خلاهای ضوابط و قوانین موجود استخراج گردد و سپس مدیریت ساخت و ساز شهری که از طریق سازمان های متولی (شهرداری و سازمان نظام مهندسی) مدیریت می شود در راستای دستیابی به ساختمان سبز، بررسی و تحلیل گردد. لذا نظرات ۲۱ نفر از کارشناسان جمع آوری و مصاحبه های صورت گرفته نحوه مدیریت شهری مشهد در راستای دستیابی به ساختمان سبز و خلاهای موجود آن استخراج شد. در نهایت ضوابط ساخت ساختمان سبز در قالب ۷۰ شاخص و چهار مرحله عمر بنا (طراحی، اجرا، بهره برداری و نگهداری) و همچنین مدل پیشنهادی مدیریتی ساختمان سبز در شهر مشهد، حاصل نهایی کار است. همچنین راهکارهای لازم در جهت کاهش آسیب های زیست محیطی ساخت و سازهای موجود شهری در قالب راهکارهای مدیریتی، آموزشی، تشویقی و فرهنگ سازی، نظارتی، تولید دانش فنی و بومی دسته بندی و ارائه شده است.

ساختمان سبز, ضوابط و قوانین, عوامل مدیریتی, مشهد