فرهاد درویشی - تهران دانشگاه امام حسین (ع)
علی محمدیان
علی محمدیان

پس از تشکیل حکومت خودگردان اقلیم کردستان عراق در سال ۱۹۹۱ و سقوط رژیم صدام در سال ۲۰۰۳ و با تصویب قانون اساسی عراق روابط ترکیه و اقلیم کردستان در یکی دو سال اول دچار تنش های زیادی شد که حتی طرفین همدیگر را تهدید به جنگ نمودند، اما این کشور از سال ۲۰۰۹ از طریق حضور گسترده و سرمایه‎گذاری های عظیم اقتصادی به‎دنبال کسب منافع اقتصادی و مهار شورشیان کرد از طریق همکاری با حکومت اقلیم کردستان برآمد. بنابراین، مقاله‎ی حاضر با اتخاذ رویکردی توصیفی- تبیینی، میکوشد تا تاثیرات سیاست خارجی ترکیه در حکومت اقلیم کردستان بر منافع جمهوری اسلامی ایران را بررسی نماید. یافته‎های پژوهش حاکی از آن است که در دهه‎ی دوم از عمر حکومت اقلیم کردستان، نفوذ ترکیه در آن منطقه افزایش یافته و اثرات زیادی بر منافع سیاسی و امنیتی جمهوری اسلامی ایران داشته است که از جمله‎ی آنها می توان به ناامنی مرزهای غرب کشور و عدم موفقیت ایران در زمینه‎ی ایجاد اتحاد کردها با شیعیان اشاره نمود، در خصوص اثرات اقتصادی بیان این نکته ضروری است که از ۲۰۰۹ به بعد ترکیه در زمینه‎ی فعالیت های اقتصادی از جمهوری اسلامی پیشی گرفته و موفقتر عمل نموده است.

سیاست خارجی, ترکیه, جمهوری اسلامی ایران, حکومت اقلیم کردستان عراق, پ. ک. ک