فاطمه ایمنی - گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
مسعود صادقی - گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
سیمین غلامرضایی - گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران

مقدمه و هدف: دیابت یکی از شایع ترین بیماری های مزمن و همچنین بزرگ­ترین مشکل بهداشتی در همه کشورها است. مهم ترین راهبرد کنترل بیماری های مزمن، رفتارهای مراقبت از خود است؛ بنابراین مهم است که فرد، مرکز کنترل و تصمیم گیری در درمان روزمره بیماری­ خود باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی معنویت درمانی گروهی بر خود­مراقبتی و ابعاد آن در زنان مبتلا به دیابت نوع دو انجام گرفته است.   مواد و روش­ها: طرح پژوهش شبه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و گواه است. از بین زنان مبتلا به دیابت نوع دو که در شبکه بهداشت و درمان شهرستان اقلید پرونده داشتند، ۳۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین گردیدند. در پیش آزمون، پرسشنامه خودمراقبتی دیابت توبرت و گلاسکو (۲۰۰۰) توسط شرکت کنندگان تکمیل شد. سپس مداخله با روش معنویت درمانی گروهی به مدت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه­ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ویرایش ۱۹ استفاده شد.   نتایج: تحلیل کوواریانس چند متغیره (MANCOVA) نشان داد که اثر متغیر مستقل بر روی متغیر وابسته قابل ملاحظه و در سطح (۰۰۱/۰>p < /span>) معنادار بوده است و معنویت درمانی برخودمراقبتی بیماران دیابتی تاثیر گذاشته است.   نتیجه گیری: بر اساس نتایج، معنویت درمانی گروهی در بیماران دیابتی می تواند میزان خودمراقبتی و ابعاد آن را ارتقاء دهد. بنابراین از این روش می توان برای درمان و کاهش پیامدهای روحی و جسمی دیابت استفاده کرد.

معنویت درمانی, خودمراقبتی, دیابت