پریناز متین فر - گروه فیزیولوژی ورزشی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر. تهران. ایران
فریده کلانی - گروه فیزیولوژی ورزشی. دانشگاه آزاد واحد مشهد. مشهد. ایران
مریم متین فر - گروه فیزیولوژی ورزشی. دانشگاه آزاد تهران مرکز. تهران. ایران

مقدمه و هدف: هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر روش های تمرینی مختلف بر BDNF سرم، عملکرد جسمانی، ناتوانی عملکردی و کیفیت زندگی افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیسمی باشد.   مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و کاربردی است. به این منظور بیماران زن غیرفعال مبتلا به بیماری ام اس به وسیله آزمون EDSS توسط پزشک متخصص مغز و اعصاب بررسی و انتخاب شدند. سپس از بین آزمودنی های مورد نظر ۵۲ بیمار انتخاب و به صورت تصادفی در چهار گروه ده نفره (کنترل، تمرینات پیلاتس، ایروبیک در آب و ماساژ) تقسیم بندی شدند. برای بررسی مداخلات تمرین، قبل و بعد از ۱۲ هفته به صورت پیش آزمون و پس آزمون ارزیابی متغیرها انجام شد.   نتایج: نتایج نشان داد در تمامی متغیرها بین گروه های مختلف تفاوت معناداری مشاهده شد)۰۰۵.۰P<). همچنین آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد در متغیرهای BDNF، کیفیت زندگی، تعادل و ناتوانی اسوستری بین گروه های تمرینی و کنترل تفاوت معناداری مشاهده شد)۰۰۵.۰P<)؛ اما تفاوتی بین گروه پیلاتس و ماساژ مشاهده نشد )۰۰۵.۰P<). همچنین نتایج نشان از کاهش میزان درد در گروه ایروبیک در آب و تفاوت معنادار، بین گروه های ایروبیک در آب، پیلاتس و ماساژ با گروه کنترل بود)۰۰۵.۰P<)؛ اما تفاوتی بین سایر گروه ها مشاهده نشد )۰۰۵.۰P<). همچنین در متغیر میزان EDSS در گروه ایروبیک در آب از همه بیشتر بهبودیافته بود و موجب ایجاد تفاوت معناداری با گروه های کنترل، پیلاتس و ماساژ شده است)۰۰۵.۰P<).   نتیجه گیری: به نظر می رسد ایروبیک در آب یک استراتژی تمرینی مناسب برای بهبود بیماران ام اس به نسبت سایر روش های تمرینی است.

نورون زایی, کیفیت زندگی, مولتیپل اسکلروزیس, ماساژ, ایروبیک در آب