مهسا محمدی - کارشناس ارشد روان شناسی عمومی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
عصمت دانش - استاد گروه روان شناسی بالینی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
صادق تقی لو - استادیار گروه روان شناسی، واحد آستارا، دانشگاه آزاد اسلامی، آستارا، ایران

مقدمه: هدف پژوهش حاضر شناسایی برخی متغیرهای پیش بینی­کننده کیفیت زندگی بود و با توجه به مبانی نظری و پیشینه پژوهشی الگویی طراحی شد که در آن، چشم انداز زمان نقش میانجی گر را در رابطه ی بین جهت گیری مذهبی و کیفیت زندگی داشت.روش­کار: در این مطالعه ی همبستگی از نوع الگویابی، ۴۱۲ دانشجو از ۱۰ دانشکده دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج شرکت داشتند و مقیاس جهت گیری مذهبی آلپورت، سیاهه چشم انداز زمان زیمباردو و نسخه کوتاه پرسش­نامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت را تکمیل کردند. داده ها از طریق الگویابی معادله ساختاری با استفاده از نرم افزار SPSS و AMOS تحلیل شد.یافته­ها: ابعاد جهت گیری مذهبی به صورت غیرمستقیم و با میانجی گری چشم انداز زمان با کیفیت زندگی، رابطه دارند. جهت گیری مذهبی درونی به صورت مثبت و جهت گیری مذهبی بیرونی به صورت منفی، پیش بینی­کننده کیفیت زندگی است. ابعاد چشم انداز زمان شامل گذشته مثبت، حال لذت گرا و آینده به صورت مثبت و گذشته منفی و حال جبرنگر به صورت منفی، کیفیت زندگی را پیش بینی می کنند. جهت گیری مذهبی درونی با ابعاد گذشته­ی مثبت و آینده، رابطه مثبت و با ابعاد گذشته­ی منفی و حال جبرنگر، رابطه منفی دارد. جهت گیری مذهبی بیرونی با ابعاد حال لذت گرا، حال جبرنگر و گذشته­ی منفی، رابطه مثبت و با بعد آینده، رابطه منفی دارد.نتیجه­گیری: یافته های پژوهش نشان می دهند که برخلاف جهت گیری مذهبی بیرونی، جهت گیری مذهبی درونی با چشم انداز زمان مطلوب و در نتیجه با کیفیت زندگی رابطه مثبت دارد. بنابراین می توان با تقویت جهت گیری مذهبی درونی دانشجویان از طریق برگزاری کارگاه های روان­شناختی مستمر در دانشگاه، کیفیت زندگی آن ها را ارتقا داد.

جهت گیری مذهبی, چشم انداز زمان, کیفیت زندگی