به منظور بررسی خاصیت آنتی اکسیدانی عصاره گزنه در روغن سویا، از روش غرقابی برای استخراج عصاره از گیاه گزنه استفاده شد. همچنین تاثیر سه حلال؛ آب، متانول ۸۰ درصد و کلروفرم بر میزان استخراج ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی، به دام اندازی رادیکال DPPH (۲ و´۲- دی فنیل- ۱- پیکریل هیدرازیل) و به تاخیراندازی اکسیداسیون روغن سویا بررسی شد. عصاره آبی بیش ترین درصد بازده استخراج و عصاره کلروفرمی بیش ترین میزان استخراج ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی و کمترین میزان غلظت عصاره را برای پاک سازی ۵۰ درصد رادیکال های DPPH داشتند. سپس اثر هر سه عصاره آبی، متانولی و کلروفرمی گزنه در سه سطح غلظت (۲۰۰، ۵۰۰ و ۸۰۰ پی پی ام) در به تاخیر انداختن اکسیداسیون در روغن سویا با اثر آنتی اکسیدان های سنتزی بوتیلید هیدروکسی آنیزول (BHA) و بوتیلید هیدروکسی تولوئن (BHT) در دو سطح (۱۰۰ و ۲۰۰ پی پی ام) از طریق تعیین عدد پراکسید و عدد اسید تیوباربیتوریک مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج این آزمایش نشان دادند که غلظت های بالایی از عصاره ها قادرند تا حد زیادی روند اکسیداسیون را کند نمایند. در بین تیمارها، غلظت ۸۰۰ پی پی ام عصاره کلروفرمی بیش ترین اثر آنتی اکسیدانی را داشت و با آنتی اکسیدان سنتزی BHT قابل قیاس بوده و حتی بهتر از آنتی اکسیدان سنتزی BHA عمل نمود. به این ترتیب می توان برگ های گزنه را به عنوان منبعی از آنتی اکسیدان های طبیعی معرفی نمود و این اثر را ناشی از حضور ترکیبات فنولی در برگ ها دانست.