خصوصیات رئولوژیکی رفتار جریان محلول صمغ دانه ریحان به عنوان یکی از منابع جدید هیدروکلوئید غذایی در ترکیب با صمغ های گوار و لوبیای لوکاست توسط یک رئومتر کنترل تنش در دامنه سرعت برشی ۱۰۰۰-۰۱/۰ بر ثانیه و دمای ۲۰ درجه سانتی گراد مورد مطالعه قرار گرفت. مدل های رئولوژیکی مستقل از زمان کراس و کارو به خوبی با داده های منحنی جریان مخلوط صمغ های یادشده برازش داده شدند. شاخص رفتار جریان صمغ دانه ریحان کم ترین مقدار بوده و پس از آن به ترتیب صمغ های گوار و لوبیای لوکاست قرار داشتند. مخلوط ۴۰-۶۰ صمغ های دانه ریحان- گوار رفتار رقیق شونده با برش قوی تری داشت در حالی که مخلوط ۲۰-۸۰ این صمغ ها کم ترین انحراف را نسبت به رفتار نیوتنی از خود نشان داد. مخلوط ۲۰-۸۰ صمغ های دانه ریحان- لوبیای لوکاست دارای رفتار رقیق شونده با برش ضعیف تری در میان سایر مخلوط های این دو صمغ بود. صمغ دانه ریحان در غلظت های برابر دارای ویسکوزیته سرعت برشی صفر بسیار بیش تری نسبت به صمغ های گوار و لوبیای لوکاست بود (حدود ۲۰۰ برابر صمغ گوار و ۱۴۰۰ برابر صمغ لوبیای لوکاست)، از این رو مخلوط کردن صمغ دانه ریحان با صمغ های یادشده باعث افزایش ویسکوزیته سرعت برشی صفر شد. افزایش نسبت صمغ دانه ریحان در مخلوط های یادشده سبب تغییر میزان شکست ساختار مخلوط هیدروکلوئیدی و نیز تشدید رفتار وابسته به زمان شد. همچنین فرآیند حرارتی ۸۵ درجه سانتی گراد بر مخلوط صمغ های یاد شده در تغییر برخی پارامترهای رئولوژیکی آن ها موثر بود.