فاطمه حیدری - دانشجوی دکترای تخصصی روان شناسی، واحد بین الملل امارات، دانشگاه آزاد اسلامی، دبی، امارات متحده عربی
حسن احدی - استاد مدعو گروه روان شناسی، واحد امارات، دانشگاه آزاد اسلامی، دبی، امارات متحده عربی.
بیوک تاجری - استادیار، گروه روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت و درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تحمل پریشانی در زنان نابارور به اجرا درآمد. روش تحقیق حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل همراه با پیگیری بود، جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان نابارور ۳۰ – ۴۰ ساله شهر تهران بود. نمونه پژوهش حاضر شامل ۴۵ نفر و روش نمونه گیری، در دسترس بود. ابزار پژوهش شامل؛ پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵)، خلاصه طرح جلسات درمان مبتنی بر شفقت (گیلبرت، ۲۰۱۵) و خلاصه طرح جلسات درمان شناختی مبتنی ذهن آگاهی( صادقی، سجادیان و نادی، ۱۴۰۰) بود. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس آمیخته تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان دادکه دو شیوه درمان مبتنی بر شفقت و درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر نمرات تحمل پریشانی در پس آزمون اثر معنی دار دارد. مداخله آزمایشی منجر به تغییراتی در گروه آزمایش شده که ۳۱/۰ کل تغییرات ناشی از عمل آزمایشی بوده است(p<۰/۰۱) و در مقایسه درمان مبتنی بر شفقت در افزایش تحمل پریشانی زنان نابارور موثرتر بوده است.می توان نتیجه گرفت که با دو روش درمان مبتنی بر شفقت و درمان شناختی مبتنی ذهن آگاهی ، می توان تحمل پریشانی را در زنان نابارور افزایش داد.

تحمل پریشانی, درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی, درمان مبتنی بر شفقت, زنان نابارور