محمد رضا عزیزی - دانشگاه بیرجند
مریم گریوانی - دانشگاه بیرجند
عبدالرحیم حقدادی - دانشگاه بیرجند

بخش مهمی از حکمت های اخلاقی ایران باستان به زبان عربی، ترجمه و در منابع عربی حفظ شدهاست. این حکمت ها از راه های گوناگون از جمله آثار نویسندگان ایرانی مانند ابن مقفع و ثعالبی به ادب وفرهنگ عربی نفوذ کرده و به تدریج، هویت اصلی و ایرانی آن از بین رفته است . این مقاله به بررسیبرخی از حکمت ها که نام گوینده آن در گذر زمان بنا به دلایل گوناگون حذف گردیده و اصالت ایرانی آندر فرهنگ عربی مغفول مانده، میپردازد. به علت فراوانی منابع عربی در این زمینه، پژوهش حاضر بهکتاب العقد الفرید، اثر ارجمند ابن عبدربه(متوفی ۳۲۸ ق) محدود شد؛ این کتاب به مثابه گنجینه ادب شرق،دربردارنده بسیاری از حکمت های اخلاقی ایرانیان است که به صورت پراکنده در لابه لای کتاب آمدهاست. پاره ای از این سخنان از کتاب مذکور، گردآوری شد و با تکیه بر منابع معتبر عربی و فارسی ومولفه های فرهنگی، اجتماعی، محیطی و غیره توصیف و تحلیل گردید تا مالکیت معنوی آن، دوباره بهحکیمان و پادشاهان دوره باستان همچون بزرگمهر، اردشیر، انوشیروان و غیره بازگردانده شود.

حکمت اخلاقی ایرانی, العقد الفرید, بزرگمهر, اردشیر, حکمتهای گمنام