فرامرز میرزایی - استاد گروه زبان و ادبیاتعربی دانشگاه بوعلی سینا
طیبه امیریان - دانشجوی دکترای زبان و ادبیاتعربی دانشگاه بوعلی سینا

نقد پسا استعماری به تحلیل واکنش استعمار­زدگان در برابر میراث فرهنگی استعمارگران در متون ادبی می پردازد. مهم ترین شاخص آن، جستن راهی برای بازیابی حقوق، هویت­ملی و بینش بومی فراموش شده در کشورهای استعمار زده است. ادبیات داستانی الجزایر در دوران استعمار فرانسه و پس از آن در شیوه های بیان و زبان ادبی به زیبایی دگرگون شد. از این­رو، رمان پسا استعماری الجزایر، هویت و شکل نوینی یافت که بخشی از آن همزمان با نهضت ترجمه و ورود آبشخورهای نوین فکری دنیا بر روی نویسندگان و بخش دیگر مربوط به گزینش زبان استعمار، فرانسوی، در کنار زبان عربی برای داستان­نویسی بود. آنان با نفی بافت و محتوای کهنه رمان برای کشف هویت و فرهنگ­ گمشده خود به نوشتن رمان هایی به زبان فرانسوی روی آوردند تا با استعمارگران مبارزه کنند و هویت ملی خود را بازآفرینند؛ از این­رو در آثارشان به منظور دفاع از ملت مولفه های مانند: تقابل های استعمارگر و استعمارزده، شرق و غرب را نقد کردند. در این نوشتار با روش تحلیل محتوایی، نمونه هایی از رمان­ الجزایر طبق مولفه های نقد پسا استعماری، معین می کند که داستان­نویسان الجزایری به احیای باورها، هویت و فرهنگ بومی و مبارزه با آثار منفی برجای مانده از دوران استعمار، اهمیت داده اند.

الجزایر, پسا استعمار, رمان, ویژگیهای محتوایی و زبانی