بهار ایروانچی زاده - (دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد علوم و فناوری پردیس)

تروریسم پدیده ی تازه ای نیست اما با توجه به گسترش و پیشرفت آن از اوایل قرن ۲۱ و به وجود آمدن شاخه های گسترده آن، توجه جوامع بین الملل برای مقابله با آن افزایش یافته است.بیوتروریسم به عنوان شیوه نوینی از تروریسم، با پتانسیل مرگ دسته جمعی و تاثیرات مستقیم و غیر مستقیمی که بر روی امنیت عمومی جامعه داشته به یکی از مهم ترین دغدغه های جوامع بشری تبدیل شده است.در نظام حقوقی کشورمان ،مقنن تا کنون تعریفی از این پدیده ارائه نداده است و جرمی به نام بیوتروریسم، جرم انگاری نشده است.از این رو در پژوهش پیش رو با روش توصیفی-تحلیلی به دنبال پاسخی برای این سوال هستیم که راهکار های مبارزه با بیوتروریسم در نظام حقوق کیفری ایران به چه صورت است؟ به نظر می رسد حقوق کیفری ایران تاکنون نگاهی تخصصی و افتراقی به منظور سیاست گذاری کیفری تقنینی، قضایی و اجرایی کارآمد در قبال بیوتروریسم نداشته و با توجه به عدم وجود تعریف صریحی از بیوتروریسم در متون قانونی، فقط برخی از مصادیق بیوتروریسم قابل مجازات هستند.هدف از انجام این پژوهش بررسی راهکارهای مبارزه با بیوتروریسم در نظام حقوق کیفری ایران است که با توجه به اینکه در برخی مواد قانونی می توان رد پایی از بیوتروریسم را مشاهده کرد اما خلاء های موجود در قانون نیاز به بررسی دارد.

بیوتروریسم،تروریسم،تروریسم زیستی،تروریسم نوین،تروریسم بیولوژیکی،حقوق کیفری.