مریم حقیقی بروجنی - کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید باهنر شهرکرد

پرخاشگری وسیله ای رفتاری است که فرد به وسیله آن خواستار به دست آوردن هدفی دیگر است و ابدا قصد حمله به دیگران یا اذیت کردن آنها را ندارد. البته در این میان ممکن است لطمه ای نیز به کسی وارد شود. مثلا کودکی بزهکار کیف خانمی را می رباید تا به این وسیله مورد تشویق و تایید گروه همسالان قرار گیرد ممکن است پرخاشگری جنبه انتقام گیری نیز داشته باشد. یعنی کودکی که مورد اذیت و آزار قرار گرفته و نتوانسته خشم خود را ابراز کند، اکنون با پرخاشگری به کاهش اضطراب خود میپردازد. در این جا پرخاشگری وسیله ای است که کودک با توسل به آن میخواهد به هدف خود یعنی کاهش اضطراب دست یابد. آموزش و پرورش جدید صحنهای از یادگیریهای متقابل از همه رسانه ها، افراد و تاثیرات فرهنگی همه جوامع است. خیلی از دانش آموزان از کوچکترین وقایع جهان و محیط قبل از معلمان و مدیران خود آگاه میشوند و انتظارات خاصی از آنها دارند. در چنین شرایطی، تغییر و اصلاح رفتار تابع درک عمیق علل رفتار است. به همین دلیل برای برقراری انضباط و اصلاح رفتار باید معلمان و مدیران اصول رفتار شناسی و برقراری انضباط را درک و نگرشهای درست و عالمانه ای نسبت به آن داشته باشند تا در کارهای پرورشی خود موفق باشند.

پرخاشگری، راهکارهای عاطفی، وضعیت فرهنگی