فهیمه کاشفی - دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران
منوچهر ازخوش - دانشیار، گروه مشاوره، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران
محمدسعید خانجانی - دانشیار، گروه مشاوره، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران
حکیمه آقایی - استادیار، گروه روانشناسی عمومی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارائه مدل ساختاری هیجان طلبی بر اساس تمایز یافتگی خود و رفتار دلبستگی در روابط زناشویی با نقش میانجی گرایش به پیمان شکنی زناشویی انجام شد. مطالعه حاضر از نوع مطالعات همبستگی- به روش مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره و روانشناختی شهر تهران در سال ۱۴۰۱ بودند. به این منظور تعداد ۲۰۰ نفر از این افراد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد و به مقیاس گرایش به پیمان شکنی زناشویی واتلی((۲۰۰۸، مقیاس هیجان طلبی زاکرمن((۲۰۰۷، سیاه ه تمایز یافتگی خود-فرم کوتاه دریک و همکاران((۲۰۱۵ و مقیاس دسترسی پذیری، پاسخگویی و همدمطلبی سندبرگ و همکاران((۲۰۱۲ پاسخ دادند. تحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم افزار AMOS انجام گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که اثر مستقیم تمایز یافتگی خود و رفتار دلبستگی در روابط زناشویی بر هیجان طلبی به صورت منفی معنادار بود. همچنین نتایج نشان داد که گرایش به پیمان شکنی زناشویی در رابطه بین تمایز یافتگی خود و رفتار دلبستگی در روابط زناشویی با هیجان طلبی نقش میانجی دارد. همچنین مدل نهایی پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود(RMSEA=۰/۰۶۵ و (P-value<۰/۰۵ و مدل نهایی ۷۵ درصد هیجان طلبی زنان را تبیین میکند. با توجه به یافته های این پژوهش، روانشناسان و مشاوران خانواده میتوانند از متغیرهای پیشبین هیجان طلبی همچون تمایزیافتگی خود، رفتار دلبستگی در روابط زناشویی و گرایش به پیمان شکنی زناشویی همسران آگاهی یابند و با تقویت آنها به مشاوره ی زناشویی بپردازند.

هیجان طلبی، تمایزیافتگی خود، رفتار دلبستگی در روابط زناشویی، گرایش به پیمان شکنی زناشویی