امیر حمزه خراسانی - دکتری روانشناسی،دانشکده علوم انسانی، دامغان، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر انعطاف پذیری شناختی و تحمل پریشانی زنان مطلقه انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان مطلقه شهر دامغان در سال ۱۳۹۹ بودند که از این تعداد ۳۰ نفر انتخاب و بهطور تصادفی در گروه کنترل و گروه آزمایش (تعداد هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس تحمل پریشانی، پرسشنامه ی انعطاف پذیری شناختی و پروتکل روان درمانی مثبت نگر استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد گروه مداخله در هر دو مولفه انعطاف پذیری شناختی و تحمل پریشانی نسبت به گروه کنترل به طور معنیداری نمرات بالاتری را کسب کردند(.(P< ۰/۰۱ با توجه به یافته های پژوهش حاضر میتوان گفت روش روان درمانی مثبت نگر نقش مهمی در ارتقاء سلامت روان زنان مطلقه بازی می کند.

روان درمانی مثبت نگر، انعطاف پذیری شناختی، تحمل پریشانی و زنان مطلقه