فاطمه آقائی میبدی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه علم و هنر، یزد، ایران
زینب برازنده مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه امام جواد، یزد، ایران

از زمان شیوع کووید-۱۹، کاهش ارتباطات اجتماعی و گرایش بیشتر به شبکه های مجازی، انزوای اجتماعی یکی از مشکلاتی بود که در بسیاری از نوجوانان مشاهده شد. انزوای اجتماعی میتواند پیامدهای زیادی را از جمله افسردگی را به دنبال داشته باشد. این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش شادمانی به شیوه فوردایس در بهبود انزوای اجتماعی نوجوانان دختر انجام شد. مطالعه حاضر یک پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش متشکل از کلیه دانش آموزان نوجوان دختر دوره دوم متوسطه شهر یزد در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود که از بین آنها با شیوه نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره (گروه آزمایش و کنترل) جایگزین شدند. گروه آزمایش برنامه مداخله آموزش شادمانی به شیوه فوردایس را در طی ۸ جلسه ۱/۵ ساعته به مدت دوماه ماه دریافت کردند، در حالی که گروه کنترل در طول مدت مداخله هیچ آموزشی را دریافت نکردند. شرکت کنندگان در مراحل آزمایش به پرسشنامه انزوای اجتماعی راسل پیلوا و فری گوسن (۱۹۸۸) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواواریانس چندمتغیری و با بهرهگیری از بسته نرم افزاری SPSS ۲۶ تحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش شادمانی به شیوه فوردایس بر انزوای اجتماعی نوجوان دختر تاثیر مثبت داشته است .(P<۰/۰۰۱) بر اساس یافته های پژوهش پیشنهاد میشود مراکز درمانی از آموزش شادمانی به شیوه فوردایس به عنوان یک روش موثر در مشکلات رفتاری و از جمله انزوای اجتماعی بهره بگیرند.

شادمانی، انزوای اجتماعی،دانش آموزان