حجت الله شرفی - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، ایران
غلامعلی خمر - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زابل، ایران
علی اشکبوس - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران، تهران، ایران

گسترش شهر، شهرنشینی و افزایش تدریجی تعداد شهرهای بزرگ در جهان، به خصوص در کشورهای در حال توسعه و از جمله ایران از یک طرف و رشد شهرها، تمرکز و تجمع جمعیت و افزایش بارگذاری­های محیطی و اقتصادی بر بستر آن­ها از طرف دیگر، ضمن توجه بیشتر به شهرها، منجر به پذیرش نقش­ها و عملکردهای متعدد آن­ها شده است. هدف این پژوهش، مدیریت توسعه فیزیکی شهر دهدشت با استفاده از مرزهای رشد شهری، جهت جلوگیری از تغییر کاربری اراضی درجه یک و حاصل­خیز کشاورزی و تغییر جهت رشد در زمین­های درجه دو و سه در جهت توسعه پایداری روستاهای پیرامون منطقه است. روش تحقیق، بر اساس ماهیت توصیفی- تحلیلی بوده است و به منظور گردآوری اطلاعات ابتدا به روش کتابخانه­ای، اسنادی و میدانی و سپس تحلیل­ها با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی و نرم­افزار گوگل­ارث مورد بررسی قرار گرفت. نتایج کلی تحقیق نشان می­دهد که رشد کنونی شهر دهدشت باعث تخریب زمین­های بکر کشاورزی در جهات شمال و شمال غربی می­شود که این امر، متضاد با توسعه پایدار نواحی و روستاهای اطراف است و باید با یک برنامه­ریزی اصولی نسبت به تغییر جهت توسعه فیزیکی شهر، رشد شهر به قسمت غرب و جنوب شرقی که زمین­ها از اهمیت کمتری برخوردارند، هدایت شود.

توسعه فیزیکی, مرزهای رشد شهری, توسعه پایدار, شهر دهدشت