هادی نیری - استادیار ژئومورفولوژی دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
محمدرضا کرمی - استادیار گروه جغرافیای دانشگاه پیام نور

ایران در مرکز کمربند زلزله­خیز دنیا واقع شده­است. وقوع زلزله­های مخرب چند دهه اخیر نشان داده که هیچ نقطه­ای از این کشور از خطر زلزله در امان نیست. این مخاطره برای توسعه جوامع شهری تهدید محسوب می­شود. با شناخت متغیرها و پهنه­بندی مناطق می­توان میزان آسیب­های زلزله را کاهش داد. این پژوهش با هدف پهنه ­بندی میزان آسیب پذیری ناشی از این مخاطره در شهر سنندج بر اساس متغیرهای تاثیرگذار، تدوین شده­است. در این راستا، لایه­های متغیرهای طبیعی، کالبدی و انسانی- اجتماعی تهیه و به صورت رستری آماده شدند. مدل خطی وزنی مرتب شده با دو روش ریسک­گریز و ریسک پذیر به­کار گرفته شدند تا میزان آسیب­پذیری شهر با دقت و جزئیات بیشتری آشکار و طبقه­بندی شود. نتایج نشان داد که قسمت های شمال و شمال­غربی از آسیب پذیری بالایی با منشا کالبدی و انسانی برخوردارند درحالی که قسمت­های جنوبی که در درجه بعدی از آسیب پذیری قرار دارد، منشا طبیعی دارند. بر این مبنا چنین استنباط شده که می توان با محدود کردن توسعه به سمت جنوب و تغییر کالبدی و ویژگی­های اجتماعی در قسمت­های شمال و شمال­غربی شهر؛ میزان آسیب پذیری ناشی از زلزله را کاهش داد.

آسیب پذیری, ریسک, زلزله, مدل خطی وزنی مرتب شده, سنندج