الهه اسلمی - گروه روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
اکرم ملک زاده - گروه روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
معصومه ایزدی - کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، صندوق پستی ۱۹۳۹۵۴۶۹۷، تهران، ایران

شیوع و بروز بیماریهای غیر واگیر در جهان به دلیل افزایش طول عمر، تغییر سبک زندگی و قرارگیری در معرض عوامل خطر رو به افزایش می باشد. مطالعات مختلفی سرطان را به عنوان یکی از مهم ترین بیماری ها در جهان نشان می دهد که از دیدگاه پزشکی، اپیدمیولوژیکی و اقتصادی دارای اهمیت زیادی است. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر عوامل بهزیستی روان شناختی و اجتماعی بر تهوع ناشی از شیمی درمانی با میانجی گری مقابله اجتنابی در بیماران مبتلا به سرطان سینه شهرستان شیراز پرداخته است. این پژوهش ازجمله طرح های توصیفی از نوع همبستگی است. حدود ۲۱۱ نفر از زنان مبتلا به سرطان سینه مراجعه کننده به درمانگاه مطهری و بیمارستان امیر شهر شیراز به شیوه نمونه گیری در دسترس در سال ۱۴۰۱ انتخاب شدند. این افراد پرسشنامه های جمعیت شناختی، بهزیستی روان شناختی ردیف، پرسشنامه استاندارد بهزیستی اجتماعی کیز، و پرسشنامه سبک های مقابله ای پارکر و اندلر (CISS)و پرسشنامه و شاخص تهوع و استفراغ Rhodes، را تکمیل نمودند که پس از بررسی پرسشنامه ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد، بین بهزیستی روان شناختی و فاز حاد تهوع ناشی از شیمی درمانی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. بین بهزیستی اجتماعی و حالت تهوع حاد و تاخیری رابطه معناداری وجود ندارد . بین سبک مقابله اجتنابی و حالت تهوع تاخیری ناشی از شیمی درمانی در زنان مبتلا به سرطان سینه تحت درمان به وسیله شیمی درمانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و این بدان معناست که بیمارانی که از مقابله اجتنابی زیاد استفاده می کند فاز تهوع تاخیری شدیدتری را تجربه می کنند. بین بهزیستی روان شناختی و حالت تهوع تاخیری ناشی از شیمی درمانی با میانجی گری مقابله اجتنابی رابطه معناداری وجود دارد بین بهزیستی اجتماعی و حالت تهوع حاد و تاخیری ناشی از شیمی درمانی با میانجی گری مقابله اجتنابی رابطه معناداری وجود ندارد.

سرطان سینه، حالت تهوع، روان شناختی، شیمی درمانی