نسرین ذبیحی - گروه روانشناسی ، واحد تنکابن ، دانشگاه آزاد اسلامی ، تنکابن ، ایران
طاهر تیزدست - عضو هیات علمی
محمدرضا زربخش بحری - هیآت علمی

باتوجه به میزان شیوع علائم دیابت نوع دو، جهت پیشگیری از مزمن شدن و عود آن، به نظر می رسد بایستی اقداماتی در این زمینه صورت گیرد. هدف از مطالعه حاضر، اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر بهزیستی ذهنی، انعطاف پذیری کنشی و انسجام روانی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود . این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بعد از دو ماه بوده است. جامعه آماری شامل ۱۵۰۰ بیمار مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به بنیاد بین المللی پیشگیری و کنترل دیابت مشهد در سال ۱۳۹۹ بودند که از بین آن ها، تعداد ۳۰ نفر دارای معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش و در هر گروه ۱۵ نفر قرار گرفتند . گروه آزمایش آموزش مثبت اندیشی طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت کردند ولی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه بهزیستی ذهنی کییز و ماگیارمو (۲۰۰۳)، حس انسجام روانی آنتونووسکی (۱۹۸۷) و انعطاف پذیری کنشی کانوور و دیویدسون (۲۰۰۳) استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که آموزش مثبت اندیشی بر بهزیستی ذهنی، احساس انسجام روانی و انعطاف پذیری کنشی افراد مبتلا به دیابت نوع دو موثر و ماندگار است. در این مطالعه آموزش مثبت اندیشی به بیماران مبتلا به دیابت نوع دو موجب بهبود بهزیستی ذهنی، احساس انسجام روانی و انعطاف پذیری کنشی آنان گردید.

دیابت نوع دو, احساس انسجام روانی, بهزیستی ذهنی, انعطاف پذیری کنشی, آموزش مثبت اندیشی