هدف این مطالعه مقایسه­ی اختلالات شخصیت و سبک­های هویتی در مجرمین زن زندانی در زندان عادل­آباد شیراز و افراد بهنجار بود. بدین منظور از بین زندانیان محبوس در زندان عادل­آباد شیراز، تعداد ۱۰۰ نفر از زن به شیوه نمونه­گیری در دسترس به عنوان گروه مورد مطالعه انتخاب شد و جهت مقایسه از بین زنان حاضر در پارک­های خلدبرین و آزادی شیراز، تعداد ۱۰۰ نفرزنان بهنجار بدون سابقه کیفری و بیماری روانی که با توجه به ویژگی­های سن و میزان تحصیلات با گروه مورد مطالعه مطابقت داشتند، به عنوان گروه مقایسه انتخاب شد. نمونه­ها با استفاده از پرسشنامه بالینی چندمحوری میلون-۳ (۱۹۹۴) و سنجش عینی هویت من آدامز (۱۹۷۹)، مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده­های به دست آمده با استفاده از آزمون­های مجذور خی، t مستقل و تحلیل رگرسیون خطی، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد؛ بین منزلت­های هویت من و میزان اختلالات شخصیتی در مجرمین زن زندانی و زنان بهنجار تفاوت معناداری وجود دارد (۰۰۰۵/۰≥P) و زنان مجرم زندانی اختلالات شخصیتی بیشتری دارند. همچنین بین میزان اختلالات شخصیتی افراد با منزلت­های هویتی مختلف تفاوت معناداری وجود دارد (۰۵/۰≥P). بر طبق یافته­های دیگر پژوهش منزلت­های هویت((من)) قادر به پیش­بینی تغییرات مربوط به اختلالات شخصیتی آزمودنی­های مجرم زندانی است (۰۱/۰≥P).

اختلال شخصیت, منزلت های هویت من, مجرم زندانی