حامد احمدی - دانشجوی دکتری معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب
سیدمهدی رسولی - دانشجوی دکتری معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز

برنامه ریزی مسکن شهری که بر ارتباط بین همسایگان و شراکت شخصی از این دست متکی است و از آن بهره می جوید، اغلب برای مردم متعلق به لایه های بالایی طبقه متوسط که خود، خواهان آن هستند، اجتماعا خوب عمل می کند. در شهرها که مردم در آن با انتخاب شراکت بیشتر یا هیچ رو به رو هستند نتیجه عمدتا هیچ است. در نواحی شهری که فاقد زندگی عمومی طبیعی یا غیر رسمی است ، آنچه غالبا روی می دهد آن است که ساکنان خود را به شدت از دیگران جدا ساخته و منزوی می کنند. اگر ارتباط شما با همسایگانتان تهدیدی است که شما را با زندگی خصوصی آنها یا آنها را با زندگی خصوصی شما درگیر می کند و اگر شما نمی توانید مانند لایه های بالایی طبقه متوسط که خود، خواهان آن هستند در مورد همسایگانتان دقت به خرج دهید، راه حل منطقی قضیه پرهیز کامل از دوستی یا ارایه خودمانی یاری است. روش تحقیق برای انجام این پژوهش به صورت روش توصیفی-تحلیلی و استدلالی منطقی است و برای جمع آوری اطلاعات به پژوهش-های دیگر استناد شده است .نتایج اینطور نشان می دهد هنگامی که یک کاربری اصلی به صورتی موثر با کاربری اصلی دیگری که مردم را در زمان های مختلف به خیابان می کشاند ترکیب شود، از نظر اقتصادی اثر محرک دارد؛ محیطی مساعد برای تنوع ثانویه. تنوع ثانویه به کسب و کارهایی اطلاق می شود که در پاسخ به حضور کاربری های اصلی، به منظور خدمت به مردمی که کاربری های اصلی به آنجا می کشاند رشد می کنند. اگر این کاربری ثانویه تنها به یک کاربری اصلی، صرف نظر از نوع آن خدمت کنند ذاتا ناکار آمد خواهد بود. اما در خدمت به کاربری های مختلط اصلی می تواند ذاتا کارا و پر نشاط باشد.

طبیعت، شهرشاد، زندگی شهری، پیاده راه