فاطمه آناهید - گروه فقه و حقوق، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل ایران.
ژیلا اطهری باروق - حقوق خصوصی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل ایران.

ما در عصری زندگی میکنیم که بیماریهای مسری و مهلک وصعب العلاج در حال افزایش یافتن است و غیر قابلشمارش هستند. زیراروز به روز به شمار آنها اضافه میشود وتعدادی ازاین بیماریها چنان زندگی زناشویی را تحت تاثیر قرار میدهند که دیگر ادامه زندگی برای زوجین طاقت فرسا ونا ممکن میشود.از آنجا که خانواده کانون مقدس است و اسلام ودیگر ادیان نیز به استحکام آن تاکید کرده آمد قانونگذار نیز دراین باره راهکارهایی اندیشیده و وجود عیوب جسمانی و روانی را باعث فسخ نکاح دانسته و همچنین در بین حقوقدانان وفقها در مورد حصری بودن عیوب نکاح اختلاف نظر وجود دارد.حال با توجه به پیشرفت علماین سوال به ذهن خطور میکند کهایا درمان تاثیری بر عیوبی که موجب فسخ میشوند دارد یا خیر؟ به نظر میرسد حصری بودن عیوب با توجه به بیماریهای نوظهور مثل هپاتیت، ایدز، HPV) زگیل تناسلی) اماس، خطرناکتر و مسریتر از عیوبی است که در قانون مابیان شده و تاکنون درمانی توسط پزشکان و دانشمندان برایاین یافت نشده .قانونگذار در قانون تفاوتی برای زوج یا زوجه قائل نشده و در صورت بوجود آمدن عیوب و بیماریهای جدید که در قانون قید نشده ولی باعث ضرر و زیان زوج یا زوجه میشود باید به هر یک از آنها حق فسخ را داد.در ادامه به توجه به قاعده های لا ضرر و لا حرج امکان استدلال بهاین دو قاعده و چگونگی استفاده فقها و حقوقدانان از آنها مطرح شده است.

فسخ نکاح، بیماریهای نوظهور، حصری بودن عیوب، قاعده لاضرر، قاعده لاحرج