نسیبه زنجری - استادیار، مرکز تحقیقات سالمندی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران
احمد دلبری - دانشیار، مرکز تحقیقات سالمندی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران
حسن رفیعی - دانشیار، مرکز تحقیقات مدیریت رفاه اجتماعی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران
طاهره رمضانی - دانشجوی دکترای سالمندشناسی، مرکز تحقیقات سالمندی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران

مقدمه و هدف: جامعه دوستی مفهوم مهمی است که با افزایش سن در افراد افزایش می یابد. این مفهوم با ابعاد گوناگون در مطالعات مختلف بیان شده است. هدف پژوهش حاضر تبیین مفهوم جامعه دوستی در دوران سالمندی است.روش کار: روش مورد استفاده در این مطالعه، مروری جامع بر متون منتشرشده مرتبط با مفهوم جامعه دوستی در سالمندی است. هر دو نوع مطالعات کمی و کیفی در این پژوهش وارد شدند. این پژوهش با جستجوی مقالات با استفاده از کلیدواژه های prosocial*، older adults، older people، aging، later life، senior، third life، elderly، جامعه-دوستانه، جامعه پسند و رفتار اجتماعی مطلوب در پایگاه های اطلاعاتی اصلی از جمله Web of Sciences ،Scopus ، PubMed،Google Scholar و SID بدون محدودیت زمانی برای مطالعات انجام شد. در ابتدا ۸۷۷ مقاله شناسایی شد و پس از مرحله غربالگری، ۵۸ مقاله واجد شرایط، مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: نتایج حاکی از وجود ۷ زیرطبقه و ۲ طبقه اصلی جامعه دوستی شامل «گرایش های جامعه دوستانه» و «رفتارهای جامعه دوستانه» بود. طبقه اصلی گرایش های جامعه-دوستانه شامل چهار زیرطبقه همدلی، هنجارهای جامعه دوستانه، گرایش های فطری و تمایلات نسل پرورانه بود. طبقه اصلی رفتارهای جامعه دوستانه نیز متشکل از سه زیرطبقه کمک های خودجوش غیررسمی، کمک های برنامه ریزی شده رسمی و رفتارهای دوست دار محیط زیست بود.نتیجه گیری: جنبه ها و ابعاد مختلف مفهوم جامعه دوستی در دوران سالمندی شناسایی شده در این مطالعه می تواند به عنوان مبنایی برای ارزیابی و برنامه ریزی ارتقاء جامعه دوستی در سالمندان مورد استفاده قرار گیرد.

دوران سالمندی، مرور جامع