محمدرضا حیدری - دانشجوی دکتری مدیریت فناوری اطلاعات- مدیریت خدمات و توسعه فناوری دانشکده مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
همتا فرهمند نژاد - دانشجوی مهندسی فناوری اطلاعات گرایش شبکه های کامپیوتری دانشگاه سیستان و بلوچستان
میثم رحمتی زاده - دانشجوی دکتری تخصصی مهندسی کامپیوتر گرایش نرم افزار دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد

آموزش و پرورش در ایران، دارای پیشینه ای طولانی است و ایرانیان به گواهی تاریخ، از دورترین اعصاری که تشکیل دولت داده اند و در قالب جامعه، انسجام یافته اند، نظامات و تشکیلاتی منسجم و طرح هایی اندیشیده شده برای آموزش و پرورش نسل های آینده داشته اند. با ورود دین مبین اسلام به ایران، آموزش و پرورش ایرانیان با آموزه های اسلامی همراه شد و تازگی و کارایی بیش تر یافت و موجب پی افکندن عصر طلایی تمدن و علوم اسلامی شد. اما با آغاز رکود در قرون میانه، به ویژه پس از حمله مغول، آموزش و پرورش در جهان اسلام و در ایران، از قافله پیشرفت، بازماند تا آنکه در دو قرن اخیر، با ورود اندیشه ها و ساختارهای مدرن به ایران، آموزش و پرورش نیز روحی تازه یافت یکی از این اندیشه ها و طرح های نوین، بهره وری از فناوری اطلاعات در آموزش و پرورش است. در این مقاله برآنیم که با روش تحلیلی و توصیفی، ضمن شناخت ماهیت فناوری اطلاعات، تاثیرات مثبت به کارگیری آن در آموزش و پرورش را بررسی کنیم. یافته های این مقاله نشان می دهد که آموزش و پرورش آینده، مبتنی است بر آموزش از راه دور با ابزارهای الکترونیک و با جنبه های تعاملی و به دور از ابلاغ یک طرفه محتوا.

آموزش، پرورش، فناوری اطلاعات، دهکده جهانی، شهرهای دیجیتال