سعید نقیبی - هیئت علمی دانشگاه پیام نور
مریم وطن دوست - هیئت علمی دانشگاه پیام نور
آتیکه سادات آل احمد - کارشناسی ارشد فیزیولوژی تندرستی دانشگاه پیام نور واحد کرج

هدف: هدف این مطالعه تاثیر تمرین ورزشی بر سطح اضطراب و سایتوکاین IL-۱۷‎ در دوران بارداری و پس از زایمان در موش های ماده نژاد NMRI ‎ بود.روش: روش مطالعه در این تحقیق از نوع تحقیقات تجربی با دو گروه آزمون و دو گروه کنترل بود. تعداد ۴۰ سر موش سوری نژاد NMRI ‎ به چهار گروه مساوی ده تایی تقسیم شدند. دو گروه به عنوان گروه تمرین ورزشی بارداری و گروه تمرین ورزشی پس از زایمان، به دوچرخ دوار در محیط قفس دسترسی داشتند و دو گروه دیگر به عنوان کنترل بارداری و کنترل پس از زایمان تعین شدند. اضطراب موش های باردار در روز ۱۶ بارداری و موش های دیگر در روز ۵ پس از زایمان توسط درون دستگاه open ‎field مورد سنجش قرار گرفت. سپس از قلب موش های باردار در روز ۱۹ بارداری یا روز ۷ پس از زایمان پس از اتمام سنجش های رفتاری با بیهوشی عمیق توسط کتامین(۵۰ mg/kg) و زایلازین (۵ mg/kg) خون گیری برای سنجش سطح اینترلوکین ۱۷ انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری تحلیل واریانس یکطرفه (آنوا) و از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ استفاده شد.یافته ها: تجزیه تحلیل داده ها نشان داد که یک دوره تمرین ورزشی سبب کاهش معنادار اینترلوکین ۱۷ در موش های گروه بارداری و گروه پس از زایمان نسبت به گروه های کنترل شد. در مورد اضطراب، یک دوره تمرین ورزشی سبب کاهش اضطراب گروه موش های پس از زایمان نسبت به گروه کنترل پس از زایمان شد اما این تفاوت درمورد اضطراب موش های گروه بارداری با وجود کاهش، معنادار نبود (P-value>۰.۰۵‎). نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق چنین می توان استنباط کرد که فعالیت بدنی در طول بارداری فقط با اینترلوکین ۱۷ در طول بارداری رابطه داشته اما با اضطراب بارداری ارتباط معنادار ندارد. فعالیت بدنی با اضطراب پس از زایمان و اینترلوکین ۱۷ در موش های پس از زایمان ارتباط معکوس و معنادار دارد. در مجموع فعالیت بدنی منجر به کاهش التهاب و اضطراب در طول بارداری و پس از زایمان می شود.

تمرین ورزشی - سطح اضطراب - سایتوکاین IL-۱۷‎ - دوران بارداری - دوران پس از زایمان- موش های ماده نژاد NMRI