فاطمه پازاج - کارشناس ارشد، گروه روانشناسی، بندرعباس

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر بر خودتنظیمی هیجانی دانش آموزان دختر طلاق با طرحواره ناسازگار بریدگی و طرد صورت پذیرفت. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری ۴۵ روزه بود. متغیر مستقل شامل درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر و متغیرهای وابسته شامل خودتنظیمی هیجانی دانش آموزان دختر طلاق با طرحواره ناسازگار بریدگی و طرد بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر طلاق با طرحواره ناسازگار بریدگی و طرد بود که در دوره اول متوسطه در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ در شهر بندرعباس مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش شامل ۴۰ دانش آموز دختر طلاق با طرحواره ناسازگار بریدگی و طرد شهر بندرعباس بود که به روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند (۲۰ دانش آموز در گروه آزمایش و ۲۰ دانش آموز در گروه گواه). سپس گروه آزمایش مداخله درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر را در طی دو ماه و نیم به صورت هفته ای یک جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت نمود. این در حالی است که گروه گواه هیچگونه مداخله ای را در طول پژوهش دریافت نکرده و در انتظار دریافت مداخله حاضر بود. پس از اتمام جلسات پس آزمون اجرا و برای اطمینان از ثبات نتایج مرحله پیگیری ۴۵ روزه نیز اجرا شد. پس از شروع مداخله تعداد ۳ دانش آموز در گروه آزمایش و ۴ دانش آموز در گروه گواه از ادامه حضور در پژوهش انصراف دادند. بر این اساس تعداد ۴۳ دانش آموز در پژوهش باقی ماندند (۱۷ دانش آموز در گروه آزمایش و ۱۶ دانش آموز در گروه گواه). ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه (یانگ، ۱۹۹۸)؛ پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی (گروس و جان، ۲۰۰۳) بود. پس از جمع آوری داده ها، تجزیه و تحلیل آن توسط نرم افزار (SPSS) ویرایش ۲۳ با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته و آزمون تعقیبی بونفرنی صورت گرفت. نتایج نشان داد که درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر بر خودتنظیمی هیجانی دانش آموزان دختر طلاق با طرحواره ناسازگار بریدگی و طرد تاثیر معنادار داشته (۰۰۱/۰>p) و منجر به بهبود خودتنظیمی هیجانی دانش آموزان دختر طلاق با طرحواره ناسازگار بریدگی و طرد سال شده است.

درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر، خودتنظیمی هیجانی، طرحواره ناسازگار بریدگی و طرد، طلاق.