محمد ملکی پویا - استادیار فیزیولوژی ورزشی، گروه علوم ورزشی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران.
مجتبی خان سوز - استادیار فیزیولوژی ورزشی، گروه علوم ورزشی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران.

هدف: گلیکوپروتئین های پنتراکسین-۳ و E-سلکتین هنگام التهاب، توسط سلول های اندوتلیوم، ماکروفاژها و سلول های میلوئیدی سنتز شده و نقش اساسی در بیماران سکته  قلبی دارد. با توجه به اثرات مثبت بازتوانی هوازی بر بیماران قلبی تحقیق حاضر به بررسی پاسخ ضد التهابی یک جلسه بازتوانی هوازی به همراه تحریک الکتریکی در رت های القاء شده به سکته قلبی پرداخته است. روش شناسی: در این مطالعه تجربی کنترل شده با گروه شاهد ۵۰ سر رت با وزن (۳۰ ±۲۰۰ گرم) به طور تصادفی به ۵ گروه برابر سالم، سکته قلبی، سکته قلبی-بازتوانی هوازی، سکته قلبی-تحریک الکتریکی و سکته-بازتوانی هوازی-تحریک الکتریکی تقسیم شدند. سپس سکته قلبی با تزریق زیرجلدی ایزوپروترونول القاء گردید. گروه های مداخله برای یک جلسه تحت بازتوانی هوازی (تردمیل با سرعت ۲۰ متر/دقیقه برای ۱ ساعت) و تحریک الکتریکی (با فوت شوک برای ۵/۰ میلی آمپر و ۲۰ دقیقه) قرار گرفتند. سپس بلافاصله بعد از مداخله، سطوح سرمی مهدف: گلیکوپروتئین های پنتراکسین-۳ و E-سلکتین هنگام التهاب، توسط سلول های اندوتلیوم، ماکروفاژها و سلول های میلوئیدی سنتز شده و نقش اساسی در بیماران سکته  قلبی دارد. با توجه به اثرات مثبت بازتوانی هوازی بر بیماران قلبی تحقیق حاضر به بررسی پاسخ ضد التهابی یک جلسه بازتوانی هوازی به همراه تحریک الکتریکی در رت های القاء شده به سکته قلبی پرداخته است. روش شناسی: در این مطالعه تجربی کنترل شده با گروه شاهد ۵۰ سر رت با وزن (۳۰ ±۲۰۰ گرم) به طور تصادفی به ۵ گروه برابر سالم، سکته قلبی، سکته قلبی-بازتوانی هوازی، سکته قلبی-تحریک الکتریکی و سکته-بازتوانی هوازی-تحریک الکتریکی تقسیم شدند. سپس سکته قلبی با تزریق زیرجلدی ایزوپروترونول القاء گردید. گروه های مداخله برای یک جلسه تحت بازتوانی هوازی (تردمیل با سرعت ۲۰ متر/دقیقه برای ۱ ساعت) و تحریک الکتریکی (با فوت شوک برای ۵/۰ میلی آمپر و ۲۰ دقیقه) قرار گرفتند. سپس بلافاصله بعد از مداخله، سطوح سرمی متغیرها به روش الایزا بررسی شد. آنالیز داده ها با آزمون آنووآ یک­طرفه و معنی داری ۰۵/۰>P انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که القاء سکته قلبی منجر به افزایش معنی دار سطوح سرمی پنتراکسین-۳ و E-سلکتین مطالعه حاضر شد  (۰۰۰۱/۰P=). انجام بازتوانی و تلفیقی از بازتوانی و تحریک الکتریکی تاثیر معنی داری بر مقادیر پنتراکسین-۳  نداشت  (۹۴۳/۰P=)، اما غلظت E-سلکتین در کلیه گروه ها نسبت به سکته قلبی کاهش داشت که این تغییر در گروه بازتوانی و تحریک الکتریکی معنی دار بود (۰۴۴/۰P=). نتیجه گیری: به نظر می رسد بازتوانی هوازی، تحریک الکتریکی و تلفیقی از آن ها با کاهش مقادیر E-سلکتین می تواند منجر به کاهش التهاب بیماران با سکته قلبی شود و در بهبود حال آن ها موثر باشد.تغیرها به روش الایزا بررسی شد. آنالیز داده ها با آزمون آنووآ یک­طرفه و معنی داری ۰۵/۰>P انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که القاء سکته قلبی منجر به افزایش معنی دار سطوح سرمی پنتراکسین-۳ و E-سلکتین مطالعه حاضر شد  (۰۰۰۱/۰P=). انجام بازتوانی و تلفیقی از بازتوانی و تحریک الکتریکی تاثیر معنی داری بر مقادیر پنتراکسین-۳  نداشت  (۹۴۳/۰P=)، اما غلظت E-سلکتین در کلیه گروه ها نسبت به سکته قلبی کاهش داشت که این تغییر در گروه بازتوانی و تحریک الکتریکی معنی دار بود (۰۴۴/۰P=). نتیجه گیری: به نظر می رسد بازتوانی هوازی، تحریک الکتریکی و تلفیقی از آن ها با کاهش مقادیر E-سلکتین می تواند منجر به کاهش التهاب بیماران با سکته قلبی شود و در بهبود حال آن ها موثر باشد.

انفارکتوس, پنتراکسین-۳, E-سلکتین, بازتوانی هوازی, تحریک الکتریکی