محمدتقی رضویان - استاد، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
جمیله توکلی نیا - دانشیار، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محمدرضا فرزاد بهتاش - دکتری شهرسازی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
مصطفی خزایی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

امروزه، آسیب پذیری شهرها و به ویژه بافت های قدیمی و فرسوده در برابر سوانح طبیعی، به عنوان مسئله ای جهانی پیش روی متخصصان رشته های گوناگون قرار گرفته است. با توجه به شرایط و موقعیتی که بافت فرسوده منطقه­ ۱۲ شهرداری تهران در توسعه اقتصادی و فرهنگی کلان شهر تهران دارد، و عدم توجه و رسیدگی مناسب، شرایط در بعد اجتماعی تاب آوری در منطقه مورد نظر در وضعیت نابسامانی است،سنجش میزان تاب­آوری اجتماعی به منظور مواجهه مطلوب با پیامدهای سوانح طبیعی ضروری است. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش بررسی، توصیفی - تحلیلی است. حجم نمونه نیز براساس فرمول کوکران، ۴۰۰ نفر برآورد شد که به روش تصادفی انتخاب شدند. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های آماری تی تک نمونه­ای و مدل سازی معادلات ساختاری بهره گرفته شد. نتایج نشان داد وضعیت تاب آوری اجتماعی در منطقه ۱۲ در شرایط نامطلوبی قرار دارد، شایان ذکر است این امر با تحلیل و ارزیابی سه مولفه آموزش شهروندی، مشارکت اجتماعی و حس تعلق مکانی انجام گرفت که مولفه حس تعلق مکانی در این منطقه در وضعیت نابسامان­تری است.

بافت فرسوده, تاب آوری, تاب آوری اجتماعی, سوانح طبیعی