یسری صدیقی - دانشجوی ارشد زیست شناسی_ فیزیولوژی گیاهی
مریم رحیمی - استادیار گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه ملایر
معصومه ملکی - استادیار گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه ملایر

کنگر گیاهی است پایا، نام علمی آن Gundelitournefortii.L و به خانواده Asteraceae(compositae) تعلقدارد (کریمی و همکاران ۱۳۸۳). گیاهی مقاوم به سرما و خشکی است و تغییرات زیاد دما را تحمل می کند.خاک هایی که کنگر در آن می روید از لحاظ مواد آلی غنی نیستند و هوموس کمی دارند و خاک های عمیقمعدنی ریزشی و لغزشی را می پسندد. موسم گلدهی این گیاه در اردیبهشت و خرداد ماه است (قهرمان ۱۹۹۲).قسمت خوراکی این گیاه، انتهای دمبرگ جوان آن است که در زیر خاک روییده و سفید میشوند که در فصلبهار قبل از اینکه برگ های آن باز شوند توسط روستائیان جمع آوری می شوند و به بازار عرضه می شود. اینگیاه دارای ویتامین های A ، B و C فراوان و املاح غذایی سودمند زیادی بوده، اشتها آور و برای درمان برخی ازبیماری ها استفاده شده است (میرحیدر ۱۳۸۲). به منطور برسی بافت خاک رویشگاه کنگر و برخی عناصرموجود در آن، خاک سه منطقه نهراب، قلعه قوری و خانم آباد جمع آوری و به آزمایشگاه فیزیولوژی دانشگاهملایر منتقل شد. نتایج نشان داد بیشترین میزان شن در منطقه نهراب بود و میزان شن ۲ منطقه خانم اباد وقوری قلعه برابر بود. همچنین بیشترین میزان رس در خانم آباد و کمترین مقدار آن در نهراب بود. بیشترینمیزان سدیم در خاک خانم آباد و نهراب بود و بیشترین میزان پتاسیم در منطقه نهراب بود و میزان پتاسیم ۲منطقه خانم آباد و قوری قلعه برابر بود.