محمود جبارزاده چهاربرود - دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اردبیل، اردبیل، ایران.
منصور بیرامی - استاد، گروه روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
اصغر نخستین گلدوست - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اردبیل، اردبیل، ایران.
تورج هاشمی - استاد، گروه روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.

هدف از انجام پژوهش حاضر اثربخشی آموزش خودتعلیمی کلامی بر کارکردهای اجرایی و مهارگری شناختی دانش آموزان پسر دارای اختلالات یادگیری خاص بود. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با یک گروه آزمایش و  یک گروه کنترل بود. جامعه آماری تحقیق کلیه دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری خاص شهر تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود که نمونه ای به حجم ۳۰ نفر از دانش آموزان پسر پایه دوم به روش نمونه­گیری در دسترس و پس از کسب معیارهای ورود به مطالعه، در دو گروه ۱۵ نفره جایگزین شدند. ابزار به کار رفته در این پژوهش، پرسشنامه مشکلات یادگیری کلورادو ویلکات و همکاران (۲۰۱۱)، پرسشنامه عصب شناختی کولیج (۲۰۰۲) و آزمون استروپ کلاسیک رایدلی (۱۹۵۳) بود. گروه آزمایش طی ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش خودتعلیمی کلامی دریافت و در این مدت گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. نتایج تحلیل کواریانس چندمتغیره نشان داد آموزش خودتعلیمی کلامی بر بهبود کارکردهای اجرایی و مهارگری شناختی در همه مراحل آزمون استروپ کلاسیک اثر مثبت دارد (۰۱/۰>P). با توجه به نتایج به دست آمده، به روشنی معلوم می شود که بکارگیری روش آموزش خودتعلیمی کلامی برای حل مشکلات مزبوط به کارکردهای اجرایی و مهارگری شناختی دانش آموزان  دارای اختلال یادگیری مفید و موثر است و می توان از این روش در در بین دانش آموزان بهره برد.

اختلالات یادگیری خاص, خودتعلیمی کلامی, کارکردهای اجرایی, مهارگری شناختی