حسین امینی پزوه - دانشجوی دکترای حقوق عمومی، دانشکده معارف اسلامی و حقوق، دانشگاه امام صادق(ع)، تهران، ایران
مصطفی منصوریان - استادیار دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری، تهران، ایران

التزام به شفافیت از موضوعات مهم در حکمرانی است. نهادهای دادرسی اساسی نیز، در اعمال صلاحیت‎‎‎های خود، از التزام به آن استثنا نیستند. با این حال، میزان رعایت آن از سوی این مراجع، به‎‎‎خصوص در مرحله مذاکرات، همچون برخی نهادهای دیگر، با ملاحظاتی همراه است. مسئله این پژوهش تعیین قلمرو شفافیت در مذاکرات اعضا یا دادرسان نهاد دادرسی اساسی است که به روش توصیفی و تحلیلی مطالعه شد. مذاکرات آن ها از این رو مهم است که عملکرد آن ها بیش از هر چیز در دل آن جریان دارد. حاصل آنکه با وجود پذیرش تقریبا عمومی اصل محرمانگی مذاکرات در این مراجع راه های ساختارمندی برای شفاف شدن آن ها در سطوح مختلف پیش بینی شده است. این شفافیت، به ‎‎صورت کلاسیک، در نظام‎‎‎های کامن‎‎‎لا، سطوح بالاتری دارد و در نظام‎‎‎های سیویل‎‎‎لا کمتر است. با این حال، بسیاری از دادگاه‎‎‎ها/ شوراهای قانون اساسی (ق.ا.) نظام‎‎‎های اخیر هم در نظر و عمل به سمت شفافیت بیشتر حرکت کرده‎‎‎اند.

شفافیت, دادگاه‎‎‎های چندعضوی, دادگاه قانون اساسی, شورای قانون اساسی, مذاکرات نهاد دادرسی اساسی