زهره فنی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی تهران
سامان حیدری سامان حیدری - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه خوارزمی تهران
پرویز آقایی - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی تهران

مفهوم کیفیت زندگی شهری امروزه در سایه مکاتب رفاه و عدالت اجتماعی قوت گرفته و در ایران نیز از گذشته، مباحث و تلاش­های مختلفی در زمینه افزایش کیفیت زندگی شهری صورت پذیرفته است. از این­رو نویسندگان مقاله حاضر با استفاده از مباحث نظریه ای و هم چنین مهم­ترین شاخص­های مطرح شده در این خصوص، کیفیت زندگی ساکنان شهر قروه در استان کردستان و تفاوت کیفیت زندگی زنان و مردان را سنجیده اند .روش پژوهش بصورت توصیفی- تحلیلی و از لحاظ هدف کاربردی می­باشد. داده­ها به دو صورت کتابخانه­ای و میدانی جمع­آوری شده است. اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه با استفاده از نرم­افزارSPSS   تجزیه و تحلیل شده است. نتایج پژوهش نشان می­دهد که کیفیت زندگی ساکنان شهر قروه در سطح مطلوبی نیست و میانگین تمامی شاخص در مجموع کمتر از ۳ می­باشد. بیشترین میانگین مربوط به شاخص همسایگی با مقدار ۲/۳ و کمترین میانگین مربوط به شاخص اقتصادی با میانگین ۹۹/۱ است. هم چنین نتایج به دست آمده از آزمون T دو نمونه­ای مستقل (۰۰۳/ ۰ Sig.= و ۹۷۸/۲-  t =)، گویای آن است که میانگین های کیفیت زندگی زنان و مردان در شهر قروه تفاوت معناداری با هم داشته به گونه­ای که کیفیت زندگی مردان بهتر از زنان است. در نهایت پاسخ به سوال سوم پژوهش نیز نشان داد که اشتغال نتوانسته است کیفیت زندگی زنان را ارتقاء دهد.

کیفیت زندگی, شاخص های کیفیت زندگی, تفاوت های جنسیتی, شهر قروه