محمد حسن حائری - فردوسی

در این نوشتار، پس از بحث و بررسی مختصر درباره ضرورت بحث پیرامون موضوع و ضرورت حکومت اسلامی، به مبحث منشا مشروعیت حکومت در دموکراسی لیبرال و جایگاه رای مردم در آن و نیز منشا مشروعیت حکومت در نظام و دولت اسلامی از نگاه فقهای اهل سنت و شیعه امامیه پرداخته شده است. نگارنده در این مبحث ضمن تقسیم مشروعیت به اولیه و ثانویه، با استناد به مستندات معتبر سعی کرده است تناقض و تعارضی را که در مردم سالاری دینی بین الهی بودن نظام از یک سو و مردمی بودن آن را سوی دیگر به نظر می رسد، بر طرف نماید.در پایان، دو دسته از کلمات امام علی (ع) در نهج البلاغه درباره الهی یا مردمی بودن امامت و حکومت که ظاهرا متعارض به نظر می رسند، با توجه به مباحث قبلی مورد بررسی قرار گرفته و با توجیه و توضیح مستند، غیرواقعی بودن این تعارض اثبات گردیده است.

مردم‎ سالاری دینی, حکومت اسلامی, مشروعیت, امامت, رای, بیعت, دموکراسی, عصمت, عدالت, اجتهاد