فرشاد فلاح - دکتری، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی
دانیال کهریزی - استاد، گروه بیوتکنولوژی کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس
دانیال کهریزی - استاد، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی
علیرضا زبرجدی - استاد گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی
امیر ارسلان احمدی - مربی گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی

انگور (Vitis vinifera) از مهم ترین محصولات باغی در سراسر دنیا است. تکثیر انگور از طریق بذر، خوابانیدن شاخه، قلمه و کشت بافت صورت می گیرد. در تمام روشهای مرسوم تکثیر، موانع هتروزیگوسیتی، فضا، زمان و خواب بذر، عملکرد را محدود می سازد. کشت بافت به عنوان ابزاری جهت تولید ماده گیاهی اولیه انگور (عاری از بیماری، کلونهای انتخابی و محلی و هیبریدهای جدید) به کار می رود. در این آزمایش ریزازدیادی، القاء کالوس، جنین زایی و تولید بذر مصنوعی در ارقام انگور بررسی شد. در آزمایش ریزازدیادی به وسیله جوانه جانبی به بررسی اثر چهار سطح BAP (صفر، ۱, ۲ و ۴ میلی گرم در لیتر) بر روی سرعت رشد انگور و ریشه زایی آن در ۴ تکرار پرداخته شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که میان ارقام و سطوح BAP تفاوت وجود دارد. برترین نرخ رشد جوانه جانبی در سطح mg/l ۴ BAP شناخته شد (۶۳/۵۱ میلی متر)، اما در این سطح ریشه زایی مشاهده نشد. در این بررسی نشان داده شد که سیتوکینین نقش بازدارنده در ریشه زایی انگور دارد. از نتایج دیگر بررسی حاضر این مهم می باشد که پتانسیل استفاده از سطوح بالای BAP در مراحل مختلف رشد ریزنمونه جوانه جانبی انگور متفاوت است.

انگور، جوانه جانبی، ریشه زایی، سیتوکینین، کشت بافت گیاه