محمدحسن ناصرحداد - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی نفت-حفاری دانشکده نفت اهواز، دانشگاه صنعت نفت
خلیل شهبازی - دانشیار مهندسی نفت دانشگاه صنعت نفت

امروزه اثرات مخرب انتشار گاز­های گلخانه­ای و تغییرات اقلیم برای انسان قرن ۲۱ پوشیده نیست. فناوری جذب و ذخیره­سازی گاز CO۲ با توجه به اثرات مهم در کنترل گرمایش دمای جهانی و رقابت­پذیر کردن سوخت­های فسیلی در کنار انرژی­های تجدید­پذیر، راهکاری ابتکاری و قابل اتکا ارائه می­دهد. روش ازدیاد برداشت نفت با استفاده از تزریق گاز CO۲ رابطه تنگاتنگی میان صنعت نفت و گاز و فناوری جذب و ذخیره­سازی کربن پدید آورده است. پروژه­های CO۲-EOR نه تنها قابلیت تامین سبد انرژی دنیا را با افزایش تولید نفت از میادین را دارا هستند بلکه توانایی بالقوه­ای در ذخیره­سازی CO۲ و کمک به اهداف زیست محیطی نشان می­دهند. در طی دهه­های گذشته تعداد پروژه­های CO۲-EOR  همواره در سراسر دنیا رو به رشد بوده است. بررسی چهار منطقه مهم دنیا از لحاظ انتشار گاز­های گلخانه­ای نشان داد که پروژه­های CO۲-EOR در سه منطقه قاره آمریکا، خاورمیانه و شرق آسیا مورد توجه ویژه­ای قرار گرفته­اند. هر منطقه وابسته به پتانسیل­های جغرافیایی و زمین­شناسی و البته سیاست­های زیست محیطی مدنظر توانسته است از مزایای پروژه­های CO۲-EOR بهره­مند شود. درحال حاضر سالانه در حدود ۲۰ میلیون تن CO۲ در کشور آمریکا به عنوان پیشگام در اجرای پروژه­های CO۲-EOR ذخیره و بیش از ۱۰۰ هزار بشکه نفت در روز تولید می­شود. افق­های پیش­رو تا سال ۲۰۳۰ نیز نشان می­دهد پروژه­های CO۲-EOR  نقش پررنگ­ خود را در تولید نفت و ذخیره­سازی کربن­دی­اکسید حفظ خواهند کرد و حتی در مناطقی مانند خاورمیانه و شرق آسیا رشد قابل توجه­ای تجربه خواهند کرد.

انتشار گاز های گلخانه ای, تغییرات اقلیم, ذخیره سازی CO۲, ازدیاد برداشت نفت