میرسعید موسوی کریمی - دانشیار، دپارتمان فلسفه، دانشگاه مفید، قم، ایران.

در این مقاله تلاش می شود از چنین نظریه ای دفاع شود: معقول است باور کنیم حق حیات، انحصارا حقی الهی است؛ یعنی فقط خداوند است که (اخلاقا/شرعا/قانونا/...) مجاز است احکام مربوط به حق حیات (و ممات) را وضع و صادر کند. برای دفاع از این نظریه، پس از بیان چند تعریف و نکته مقدماتی، دو استدلال به شرح زیر صورت بندی و ارائه می شود: استدلال نخست بر مبنای جدلی الطرفین بودن احکام مربوط به حق حیات، و استدلال دوم بر مبنای بررسی ریشه حقوق برای انسان ها . در ادامه برخی شواهد درون دینی برای تایید نظریه ارائه می شوند. سپس، و در بخش نتیجه، برخی مزایا و لوازم نظریه نیز به اختصار تام بیان می شود.

حق حیات, الهی, حقوق طبیعی, جدلی الطرفین, فایده گرایی, وظیفه گرایی, فضیلت گرایی