ناهید مرادی معتقد - گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
فرشاد دشتی - گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
فهیمه قائمی زاده - گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

پیاز گیاهی دو ساله است که در سال اول در پاسخ به طول روز بلند بهار یا تابستان تولید سوخ می کند و سپس با گذراندن زمستان و دریافت سرما در سال دوم (بهارش ) از مواد غذایی ذخیره شده در سوخ، جهت تولید ساقه گل دهنده و اندام زایشی استفاده می کند (Lee et al., ۲۰۱۳).  دمای مناسب بهارش و همچنین مدت زمان مواجهه با آن، بسته به رقم متفاوت است و اگر به درستی اعمال نشود گلدهی به خوبی صورت نخواهد گرفت.  اطلاع از فاکتورهای کنترل آغازش و توسعه ی گل آذین می تواند در تکنیک هایی برای مهار گل دهی و یا تحریک گل دهی جهت کارهای اصلاحی و تولید بذر مورد استفاده قرار گیرد. از آن جایی که تا کنون مطالعه ای در زمینه ی نیاز سرمایی بهارش در ارقام پیاز بومی ایران صورت نگرفته است،  مطالعه ی حاضر با هدف تعیین مدت زمان و دمای مناسب بهارش در دو رقم پیاز خوراکی بومی ایران و همچنین بررسی الگوی بیان ژن AcFT۲ انجام گرفته است.

بهارش, گل انگیزی, ریل تایم پی سی آر, SEM, AcFT۲