امیر انصاری - گروه علوم و مهندسی محیط زیست، دانشکده کشاورزی و محیط زیست، دانشگاه اراک، اراک، ایران

ارزیابی توان اکولوژیکی مناطق حفاظت شده برای دستیابی به اهداف و معیارهای IUCN می­بایست طی فرایند ارزیابی توان محیط زیستی ناحیه بندی شوند. این تحقیق با هدف تعیین توان اکولوژیکی منطقه حفاظت شده هفتاد قله بمنظور ارتقاء سطح حفاظتی به پارک ملی و ذخیره گاه زیستکره با تلفیق روش تجزیه و تحلیل سیستمی و رویکرد تحلیل چند معیاره (MCDA)، روش ANP، نرم افزار Super Decisions با ۱۱ گزینه،۳ معیار و  ۱۰ زیر معیار صورت گرفت. برای اینکار با تهیه نقشه منابع اکولوژیکی پایدار و ناپایدار و اقتصادی – اجتماعی محدوده منطقه در مقیاس ۱:۲۵۰۰۰ و تجزیه و تحلیل و جمع بندی آن با سامانه اطلاعات جغرافیایی، ۵۰۸ یگان محیط زیستی در منطقه بدست آمد. از مقایسه واحدهای همگن با مدل اکولوژیکی ویژه منطقه نقشه­های توان اکولوژیکی و نقشه ناحیه­بندی به عنوان واحدهای برنامه­ریزی تهیه گردید. نتایج نشان می­دهد از کل وسعت منطقه هفتادقله(۲۷/۱۱۷۲۵۲هکتار)، ۶۳/۵۳ درصد (۵/۶۲۸۸۴) هکتار ناحیه محدودیت شدید حفاظتی(هسته ۱)، ۱۰/۲۷ درصد (۴۲/۳۱۷۶۴ هکتار) ناحیه حفاظت (هسته ۲)، ۴ درصد (۲۸/۴۶۹۷ هکتار) طبیعت گردی گسترده، ۲۷/ ۰ درصد (۰۴/۳۲۶ هکتار) طبیعت گردی متمرکز، ۱۰/۰ درصد (۶/۱۱۴ هکتار) ناحیه بازسازی، ۹۸/۱۴ درصد (۱۷/۱۷۵۶۵ هکتار) سایر استفاده ها و ۶۷/۰ هکتار استفاده ویژه و همچنین ۶۷/۱۵ درصد زون هسته مرکزی، ۸۴/۳۹ درصد زون ضربه­گیر و ۵۷/۴۴ درصد زون بینابینی می­باشد. بر این اساس منطقه هفتادقله حداقل زون لازم برای ارتقاء به پارک ملی و ذخیره گاه زیست­کره را دارد.

ارزیابی, توان اکولوژیکی, تجزیه تحلیل سیستمی, ناحیه بندی, منطقه حفاظت شده هفتادقله